Een week na het verrassende gelijkspel tegen Feyenoord zakte Willem II op bezoek bij RKC Waalwijk door de ondergrens. Thomas Didillon-Hödl en Peter Maes probeerden de vinger op de zere plek te leggen. 'Het zit in ons dna om na een tegenslag weer op te staan. Als we dat niet doen, dan blijft er weinig over.'
Halverwege de tweede helft hadden de meegereisde supporters van Willem II genoeg gezien. 'Jagen, jagen, jagen', klonk het herhaaldelijk vanuit het uitvak in het Mandemakers Stadion. De Tilburgers stonden op dat moment met 2-0 achter tegen RKC Waalwijk, dat de voorsprong in het restant van de Brabantse Derby niet meer uit handen zou geven. Daar had het overigens ook geen moment de schijn van. Dat de streekgenoot op alle vlakken de betere ploeg was, mag gerust een pijnlijke constatering worden genoemd.
'Dat stoorde me nog het meest', verzuchtte Didillon-Hödl na de nederlaag. De Franse doelman behoort steevast tot de uitblinkers aan Tilburgse zijde, maar kon een uitglijder niet voorkomen. Wat was er in Waalwijk aan de hand met Willem II, dat vorige week een totaal ander gezicht liet zien en Feyenoord in eigen huis op een gelijkspel hield? 'Je kunt een doelpunt tegen krijgen uit een spelhervatting, dat gebeurt elk team ter wereld. Daar gaat het niet om', doelde Didillon-Hödl op het openingsdoelpunt. 'Maar daarna moet er een reactie komen. Dat is vandaag niet gebeurd.'
'Ihattaren schoot de ballen bijna op doel. We moeten niet doen alsof ons dat verbaast, want we hebben erop getraind'
