Giorgio Chiellini vertelde een paar weken geleden in een interview met de Corriere dello Sport over zijn vak. Hijzei dat de kracht van de defensie lag in ‘iets magisch’ in de relatie tussen hem, Gianluigi Buffon, Andrea Barzagli en Leonardo Bonucci. Ze vertrouwen elkaar, delen alles, ook privé, en hebben een gemeenschappelijke deler: ze staan niet achterin, omdat ze niet zo goed kunnen voetballen, maar omdat ze verdedigen een eervol ambt vinden. Bij Chiellini maakt een correct uitgevoerde bloktackle net zo veel los als bij een spits die scoort. Het is ontroerend hem te zien brullen na het voorkomen van een doelpunt. Die passie voor de andere kant van voetbal, het verdedigen dus, bindt ze. ‘Daar begint het mee’, aldus Chiellini in de Corriere dello Sport. ‘Hartstocht is het belangrijkste ingrediënt. Daarna volgen hard werken, talent, karakter en de wil om te winnen. Maar als de menselijke connectie ontbreekt, zul je nooit over een langere periode resultaten kunnen boeken, zoals wij dat al jaren doen. Alles vloeit voort uit de band die we samen hebben.’
All though, it created a problem for the style of play of #Barca, they faced 90m of organized team in all lines , #Juve was in the form pic.twitter.com/YgiLkBUCEk
— #ITSTIME 3-5-2™ (@3_5_2J) 13 april 2017
Een blik, een boks, een knikje, een arm-beweging. De choreografie van Juventus heeft een taal die een diepere relatie verraadt. De spelers bewegen gecoördineerd en synchroon over het veld. Door het perfecte samenspel lijkt het of het team bij momenten één organisme vormt. Alsof er op het veld een wiskundig experiment wordt uitgevoerd, waarbij de onderlinge afstand tussen de spelers en linies te allen tijde gerespecteerd moet worden. Iets naar voren, hupje naar links, nog een halve meter opzij. Het is de mysterieuze dans van een school vissen. De spelers van Juventus vormen samen een team, andersom vormt het team de spelers. Zonder elkaar zijn ze overgeleverd aan de grote boze buitenwereld.