Er zijn te veel grote voetballers met een standbeeld. Zij richten hun eigen standbeelden op. Leuk hoor, dat Cruijff en Gullit in een prieeltje in Zeist staan, of Bergkamp in de lucht hangt (wrang, voor iemand met vliegangst) voor het Arsenal-stadion, maar zij hebben dat natuurlijk niet nodig: hun nagedachtenis is verzekerd, hun acties zijn hun standbeeld. Beter zou het zijn om kleine helden uit marmer te hakken.
Ogenschijnlijk alledaagse types die iets uitzonderlijks hebben gedaan, een prestatie die eenvoudig verzwolgen wordt door de tijd. Monumenten voor o ja-voetballers. Walter Waalderbos, op een sokkel in de oude Oosterparkbuurt. Een manshoge, bronzen Kingsley Obiekulu voor De Adelaarshorst. Hyun-Jun Suk op De Toekomst. Méér beelden van o-ja-voetballers, zeg ik, de menselijke bruggen tussen tribune en veld. Uiteraard juich ik het toe dat er nu ook een standbeeld van Wout Brama komt.
