Wout Weghorst vertelde het in lopende Duitse zinnen. Hij stond als matchwinner in de catacomben van het Olympiastadion en begon tegenover de verslaggever van de ARD over een schoolreisje. Als veertienjarige jongen was hij met zijn klas naar Berlijn geweest. Hij herinnerde zich vooral het uitstapje naar het Olympiastadion en hoe hij daar met grote ogen naar dat immense bouwwerk had gekeken. Het was een anekdote bij het verhaal van de wedstrijd, aangehaald door de hoofdpersoon zelf.