Voetbal is wanhoop. Tegen beter weten in je oude lichaam naar een tribune slepen, de kou door het afgebladderde hout langzaam in je botten voelen kruipen, lusteloos een kroket eten, kijken naar een zwaaiende mascotte en daarna naar huis lopen om je somberder dan ooit voor te bereiden op weer een week naar dat rotwerk van je. Zo gaat dat in Groesbeek en zo gaat het op duizenden andere plekken in Nederland. Amateurvoetbal op zondagmiddag, nergens anders kijk je de gemiddelde Nederlander zo recht in zijn smoel.