Ik lees zojuist een schitterende regel die terstond duizenden vragen oproept. ‘We zouden de halve finale van het EK spelen. Ik was bloednerveus en hij sliep. Ik dacht: Hoe kan deze jongen in slaap vallen vlak voor zo’n belangrijke wedstrijd?’
Aan het woord is Nico Williams, speler van Athletic Club en hij heeft het over het springkuiken van FC Barcelona, Lamine Yamal. Nu houd opeens ik nog meer van die Yamal. Eindelijk eens iemand die dwars door die opgefokte gekte rond voetbalwedstrijden heen prikt. Ik schreef er jaren geleden een gedicht over en volgens mij is er heel weinig veranderd.