Een geinig doelpunt van Cody Gakpo, maar het echte hoogtepunt hoorde en zag ik een dag eerder. Nooit hoorde ik iemand mooier een WK-openingsceremonie van commentaar voorzien. Terwijl de rest van de wereld even ging pissen of naar de nachtwinkel liep moest Arno Vermeulen naar wilde dansjes en vreemd bewegende poppetjes kijken.
Ik heb nog nooit iemand gesproken die opgewonden raakte van die Oost-Duitse choreografieën, gedanste vredesboodschappen en gênante kinderknipoogjes naar de wereldvrede maar Arno wist er wel raad mee.
Hij legde bezeten uit waar we naar keken. Het fijnst vond ik zijn commentaar bij de presentatie van de nieuwe mascotte, een zwevend spookje. Een korte samenvatting, zoals ik mij Arno's verhaal herinner. 'En daar zijn ze. Ja hoor, we herkennen hem meteen. Kijk hem eens lopen, de legendarische Señor Pique, die dekselse groene peper met beentjes en oogjes en tevens de mascotte tijdens het toernooi in Mexico 1986. Ja, de mensen vinden het prachtig hier, kijk eens even, daar zijn ook Kaz, Ato en Nik, de mascottes van het WK in Zuid-Korea en Japan, hand in hand met Zakumi, het luipaard uit Zuid-Afrika en wat doet Naranjito de Spaanse sinaasappel nou met zijn armpjes. Ja mensen, dit is geschiedenis. Laten we nu gaan kijken naar een Koreaan die net doet alsof hij zingt met allemaal dansers om zich heen die zo te zien niet allemaal zijn gecontroleerd op homoseksueel dansen.'