Weet je wat het erge is? Het is nog onze eigen schuld ook. Die van ons journalisten. Wij werken mee aan de vicieuze cirkel die zorgt dat voetballers niks meer willen zeggen.
Want wij willen natuurlijk heel graag dat voetballers lekker zichzelf zijn, en uitgesproken zijn over de sport waar we allemaal zo van houden. Maar op het moment dat ze dat doen, dan maken we er een fragmentje of een krantenkop van, en sturen we dat de wereld over. Waardoor de voetballer (of zijn perschef) zich te pletter schrikt en zich voorneemt voortaan wat behoudender te spreken. Waardoor er steeds minder voetballers uitgesproken durven te zijn. Waardoor degenen die het nog wél durven nóg meer opvallen. En vervolgens zo worden uitgemolken dat ook zij er van schrikken. Enzovoorts. Net zolang tot het uiteindelijk een keer stil is.