Ajdin Hrustic is met drie doelpunten topscorer van FC Groningen. De Australiër met Bosnische roots wil zijn carrière stap voor stap opbouwen en denkt nog niet aan een volgende club. ‘Als je dingen te veel plant, gebeuren ze niet.’
Hrustic heeft een prachtige trap met zijn linkervoet. Made in Australia, laat de 23-jarige middenvelder van FC Groningen glimlachend weten. ‘Wij hadden een grote tuin, waarin ook een garage stond. In die garage zat ergens boven in een hoek een raam. Ik probeerde de bal daar dan steeds tegenaan te schieten. Nadat ik dat raam had kapotgeschoten kwam er een raam in waarvan ze zeiden dat het glas niet kon breken. Ik dacht: Dat wil ik dan weleens zien en ging steeds harder tegen dat raam schieten. Soms vloog de bal dan over de garage heen en schoot ik het keukenraam kapot. Ik was toen een jaar of tien, elf.’
Hij denkt met plezier terug aan zijn jeugd in Down Under. ‘Als ik weer eens een raam had kapotgeschoten en mijn moeder weer boos op me was geworden, nam mijn vader me vaak mee naar het park. Hij houdt net als ik van voetballen. In het park probeerde ik de bal dan door de gaten te schieten waaraan de schommels hingen. En de trainer van de Bosnische amateurclub waarbij ik speelde, liet ons ook veel oefenen op passing en schieten op doel. Hij hing dan een hesje op in de bovenhoek van het doel en elke keer als we dat hesje niet raakten, moesten we een push-up doen. Op die manier heb ik op mijn trap geoefend en steeds verder ontwikkeld. Ook heb ik in mijn jeugd aan futsal gedaan en dat straatvoetbalachtige zie je soms ook nog wel een beetje terug in mijn spel.’
De actie, de trap, de pass en het afstandsschot met zijn linkervoet; het zijn de voornaamste wapens die Hrustic als bagage meeneemt als hij het veld opstapt. ‘De finalepass is er in de competitie nog niet uitgekomen. In een aantal wedstrijden in de voorbereiding wel. Daarin heb ik een paar assists gegeven op Kaj Sierhuis waaruit hij kon scoren. Het is denk ik een kwestie van tijd voordat de assist in de competitie ook komt. Ik heb graag de bal, ernaar op jacht gaan is niet mijn sterkste punt. Deyo Zeefuik, Mike te Wierik, Ko Itakura en Azor Matusiwa zijn daar beter in. Zo vul je elkaar aan en ga je wedstrijden winnen. Want dat is het belangrijkste.’