Jarenlang moest René Hake (51) vechten voor erkenning. De Drent kon niet leunen op een grote carrière als voetballer en is doorgaans wars van vriendjespolitiek. Maar nu hij van Go Ahead Eagles de leukste ploeg van Nederland heeft gemaakt, volgt eindelijk de waardering. ‘René is voetbalgek, in de goede zin van het woord.’
Als er ooit een boek wordt geschreven over de recente successen van Go Ahead Eagles, dan moet het eerste hoofdstuk beginnen ergens eind augustus, 2022. Een paar dagen nadat Kowet in de eigen Adelaarshorst van Sparta Rotterdam heeft verloren.
Het is de vierde nederlaag op rij. Een beetje auteur zou een alinea reserveren voor het gemopper aan de oevers van de IJssel. De klaagzang over het gebrekkige spelersmateriaal en die nieuwe trainer uit Drenthe. Twee maanden eerder stonden de fans nog op de Brink. Dronken van geluk werden de twee historische seizoenen onder Kees van Wonderen gevierd. Promotie én handhaving. Koning Kees. Maar de majesteit en diens hofhouding pakten de eerste de beste trein naar Friesland. Nu staat de Deventer knuffelploeg puntloos onderaan. In de regionale media wordt al hardop gespeculeerd of troonopvolger René Hake wel de geschikte man is om dit nog recht te trekken.
Op de volgende pagina zouden we lezen hoe Kees Vierhouten het stadion binnen komt lopen. Hij draagt een spijkerbroek en een polo met zijn bedrijfsnaam erop: Vierhouten Groep. De dan 49-jarige grijsaard is de nieuwe grootaandeelhouder. Volgens Quote goed voor zo’n 285 miljoen euro. Hij komt naar het stadion om zaken te doen. De transfermarkt is nog een paar dagen open. De ondernemer vraagt Hake op de man af of hij nog versterkingen nodig heeft. Een extra verdediger? Een centrumspits misschien?
Het gaat de Drent om de inhoud. Daarom weten we ook zeker dat René Hake helemaal niet op dit artikel over René Hake zit te wachten
Iedere andere trainer in die situatie zou gretig knikken en diezelfde avond nog een wensenlijstje opsturen. Nog twee, drie nederlagen en ook in Voorstad-Oost zijn de witte zakdoekjes niet aan te slepen. Maar niet Hake. Hij schudt zuinig het hoofd en bedankt vriendelijk voor het aanbod. De trainer heeft vertrouwen in deze groep, benadrukt dat een aantal spelers nog niet wedstrijdfit is en misschien nog wel belangrijker: het aantrekken van een hot shot zou de dynamiek in de kleedkamer danig verstoren.
In de laatste alinea van het hoofdstuk laat de schrijver Vierhouten vertwijfeld naar zijn auto lopen. We horen hem denken: Als dat maar goed gaat...
Veertien maanden later staat Go Ahead zesde in de Eredivisie. Het stadion is stijf uitverkocht en Hake heeft zijn contract verlengd tot de zomer van 2026. In die laatste dagen van augustus kocht Hake iets wat je met al het geld van de wereld niet kan kopen: vertrouwen. Hij ging voor, achter en naast zijn spelers staan.
Een paar dagen na het onderonsje met Vierhouten werd nog verloren van Feyenoord, daarna bleef Go Ahead elf duels ongeslagen. Het publiek aan de Vetkampstraat kreeg steeds vaker het typische Hake-voetbal te zien. Verzorgd positiespel, hoge druk, aandacht voor standaardsituaties en dat alles met een hoge intensiteit. Voetbal dat je alleen maar kan spelen als spelers én trainers voor elkaar door het vuur gaan. Er hoeft er maar eentje te verzaken en het wedstrijdplan kan in de prullenbak.
Inmiddels is De Adelaarshorst een onneembare vesting. Dat komt door de trouwe twaalfde man, het uitstekende aankoopbeleid van Paul Bosvelt én het wederzijdse vertrouwen tussen staf en spelersgroep. Iets wat veel meer waard is dan een extra centrumspits.
