Het is maar net op welk moment en in welke hoedanigheid je hem treft. José Mourinho zat een paar weken geleden in de grote zaal van de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit. Op het podium zagen de aanwezige studenten een warme, betrokken, bijna lieve man van zestig jaar. Het is de andere kant van de Portugees. Een kant die hij niet vaak laat zien omdat de wereld van de topsport volgens hem wreed is. Daarin is geen ruimte voor zwakte of twijfel. Als trainer van AS Roma voert hij een act op die weliswaar dicht bij zijn persoonlijkheid ligt, maar het is een toneelstuk om als personage overeind te blijven in die meedogenloze omgeving. Wie niet hapt, wie niet bijt, wordt zelf opgegeten.
