Oranje Onder-17 slaagde vorige week niet in de missie de wereldtitel te pakken. De Nederlandse talenten eindigden als vierde in Brazilië en blikken terug op een hectisch toernooi met hoge pieken, maar ook diepe dalen. ‘Hier leren we misschien wel meer van.’
Het toernooi van Oranje eindigt eigenlijk al op donderdagavond, vijf over half zeven Braziliaanse tijd, wanneer Youri Regeer de beslissende strafschop in de halve finale tegen Mexico mist. De benjamin van de selectie stort ter aarde, shirt over het hoofd om zijn tranen te verhullen, terwijl de Mexicanen dansen op zijn graf. De net zestienjarige Ajacied wordt in Brasilia keihard geconfronteerd met de wetten van de topsport. Relativeren is er nog niet bij, Regeer is ontroostbaar en moet door assistent-trainer Henk Brugge van het veld geholpen worden. Hetzelfde geldt voor zijn ploeggenoten. Na de ontsnapping in de poulefase ontstond er een gevoel van onaantastbaarheid in de groep: Nu houdt niemand ons meer tegen.
Ook tegen Mexico was Oranje de betere ploeg en de goal van Regeer was daar een logisch gevolg van. Via een onterechte vrije trap sloegen de Mexicanen echter genadeloos toe en vervolgens namen zij de strafschoppen beter, waardoor er zich een scenario afspeelde waar eigenlijk niemand rekening mee hield. En dus heerst er een gevoel van leegte. Op het veld, in de kleedkamer, in de bus; de tranen van de grootste teleurstelling in hun nog prille carrière stromen en er lijkt geen einde aan te komen.
‘Ik dacht: Hoe kan dit? Al twee jaar kijk ik hiernaar uit en dan gebeurt dit.. Onbeschrijflijk. Het voelt alsof onze droom is afgepakt’, probeert verdediger Anass Salah-Eddine het sentiment toch te beschrijven. ‘Je hele wereld stort in’, vult Regeer aan. Dat uitgerekend de jongste speler van de selectie de hardste klap moet opvangen, is pijnlijk. ‘Als je dat ziet, dan huilt je hart’, zegt bondscoach Peter van der Veen, die al sinds de zomer van 2016 voor deze groep staat. Hij leidde Oranje Onder-17 in mei nog naar de Europese titel en vervolgens werden alle pijlen gericht op de wereldtitel. Soepel ging dat niet, de ploeg wisselde goede momenten af met zwakke fases en krijgt tegen Mexico het deksel op de neus voor de slordigheid in de afwerking.
Van der Veen en zijn staf moeten puinruimen, de selectie fysiek en mentaal oplappen met een aantal tijdelijke verbandjes en dan hopen dat Oranje zich in de strijd om het brons tegen Frankrijk nog één keer van zijn beste kant laat zien. Dat lukt niet. Nederland komt via een fraai doelpunt van Mohamed Taabouni nog wel op voorsprong, maar in de tweede helft geven de Oranje-talenten het helemaal weg. Het is aan doelman Calvin Raatsie te danken dat de score niet pijnlijker uitvalt dan 1-3. ‘Vooraf in de kleedkamer en zelfs tijdens de wedstrijd zat ik nog met Mexico in mijn hoofd’, bekent Sontje Hansen achteraf. ‘Ik kreeg het er gewoon niet uit, die teleurstelling, dat gaat nog wel een paar weken duren, vrees ik.’
