Willem II belandde vorige week onder de streep. Het leven onder de rode lijn, het bivakkeren op een plek die aan het einde van de rit degradatie betekent; het is een geheel nieuwe gewaarwording voor de Tilburgers.
Na een dramatische nederlaag tegen Groningen volgde een gelijkspel in een Brabantse derby. Het lek is nog lang niet boven, de worsteling duurt voort. Zoeken naar iets positiefs is als zoeken naar een wit zakdoekje in een pak sneeuw. Of toch niet. ‘We zijn een plekje gestegen’, merkte trainer Adrie Koster op na de 1-1 in Waalwijk. ‘Niet bezweken in de extra tijd’, voegde hij er nog aan toe. Het waren opmerkingen uit opluchting, wanhopig speuren naar een positieve draai. Sprankjes hoop in moeilijke tijden zijn het. Aanvoerder Freek Heerkens wist die modus ook te vinden. ‘Een puntje is beter dan niets’, zuchtte hij. Om er in alle eerlijkheid aan toe te voegen. ‘Eigenlijk hebben we hier niet veel aan natuurlijk. We willen onderin wegkomen en hebben het over een belangrijke januarimaand. Maar we hebben één punt uit drie duels en spelen gewoon degradatievoetbal.’
