Pieter Vink (50) was ruim twintig jaar scheidsrechter in het betaalde voetbal. Nu is hij uitgefloten. Na een prachtige carrière en twee vervelende seizoenen is het klaar. Vink is arbiter in ruste. Een openhartig gesprek met een straatvechter.
Het afscheidsinterview met Pieter Vink vindt uiteraard plaats in Noordwijk. Zíjn Noordwijk. Daar waar hij zich thuis voelt. En toch ook de plaats die hij maar wat graag nog wekelijks had verlaten om zijn wedstrijdjes te fluiten. ‘Ik had het afscheid, en dus dit interview ook, graag nog even uitgesteld’, geeft hij eerlijk toe. Maar Vink is afgezwaaid. Blessureleed noopte de scheidsrechter tot stoppen.
Het seizoen is begonnen zonder Pieter Vink.
‘Dat is even wennen, ja. Ik maak geen deel meer uit van het wereldje waartoe ik jarenlang behoorde. Na twintig jaar is het heel raar je hobby niet meer te kunnen uitoefenen. Ik wil nog afscheid nemen van mijn collega’s, maar een officieel moment hoeft van mij niet. Die laatste wedstrijd, Feyenoord-Real Sociedad, zou een mooie afsluiting zijn geweest, maar het ging gewoon niet meer.’
Hoe moeilijk was het te besluiten te stoppen?
‘Je neemt die beslissing natuurlijk niet even om tien uur ’s ochtends bij een kop koffie. Er gaat een heel proces aan vooraf. Een proces van blessures, pijn lijden, hoop en frustratie. Dat laatste vooral doordat je fysiek niet meer in staat bent te doen wat je graag doet. En dan wordt de verstandhouding met de KNVB ook niet beter. Je voelt je niet meer welkom. Het klinkt arrogant, dat weet ik, maar ik had nog van waarde kunnen zijn, ook na mijn blessure. Jammer dat je met zo’n staat van dienst aan de kant wordt geschoven. Het ontnam me ook de zin om terug te vechten. Het is goed zo. Geen verplichtingen meer, ik kan voortaan op vrijdagavond gewoon mijn wijntje of biertje drinken met vrienden. Ik ben een levensgenieter, nu kan het weer. Ik zoek de voordelen van het stoppen.’
De manier waarop het is geëindigd frustreert u?