Leon de Kogel viert deze zaterdag zijn dertigste verjaardag en had nog aan de lopende band moeten scoren. Maar dat doet hij al sinds de zomer van 2018 niet meer, toen zijn profloopbaan abrupt tot stilstand kwam. Voorgoed. De oud-spits van FC Utrecht, VVV-Venlo en Go Ahead Eagles raakte op Malta betrokken bij een zwaar verkeersongeval en dacht zelfs even dat-ie het niet zou overleven.
Op deze plek gaan we terug naar dat inktzwarte jaar in zijn leven, dat hij in het Kerstnummer van VI afsloot met een emotioneel interview over het auto-ongeluk, de vele diepe dalen die daarop volgden, de dagelijkse pijn en de lange strijd die hij nog voor de boeg had. Afgesloten met de Leon de Kogel van 2021; heeft hij weten te bereiken waar hij eind 2018 van droomde te bereiken?
Oh ja, de foto. Leon de Kogel strijkt met een hand door zijn haar en weet het dan zeker. Hij kan wel een pot gel gebruiken. Die zou, vermoedt de vroegere spits van FC Utrecht, VVV-Venlo en Go Ahead Eagles, ergens in de badkamer moeten staan. Tien minuten later is hij terug van boven. Gesoigneerd en wel, de glimmende haren onberispelijk achterover gekamd, klaar om voor de fotograaf van Voetbal International te poseren. ‘Zo kan-ie wel, toch?’, vraagt hij quasi-onzeker.
Er was een tijd dat het hem amper moeite kostte, even op en neer de trap op rennen. Wat wil je ook als topsporter, die dagelijks over de drassige trainingsvelden trekt. Die tijd is voorbij.
'Ik ga dood, dit is het einde, dat dacht ik toen ik daar lag. Je hoort weleens dat in dat soort situaties je leven aan je voorbij flitst. Ik kan nu zeggen: dat ís zo'
Tegenwoordig voelt een tochtje op en neer naar de badkamer voor De Kogel als een halve wereldreis, noemt hij de onvermijdelijke krukken waarop hij zich voortbeweegt ‘zijn twee beste vrienden’, en is het in model brengen van zijn haar haast iets uitzonderlijks. Simpelweg omdat hij nauwelijks verder komt dan de huiskamer van zijn ouderlijk huis en de revalidatiekliniek in Doorn. Ver weg van de schijnwerpers waaronder hij ooit zo straalde als spits, is De Kogel nu voetballer in de donkere schaduw. ‘En dat doet pijn natuurlijk’, erkent hij. ‘Je denkt heel vaak: Kon ik de tijd maar terugdraaien.’
