De nummer laatst van vorig seizoen en de huidige hekkensluiter in de Keuken Kampioen Divisie troffen elkaar vorige week vrijdag aan de Dordtse Krommedijk. Een avondje oren en ogen openhouden in de kelder van het vaderlandse profvoetbal.
Twee trainers met zorgen, maar ook met een realistische kijk op de zaken, komen – onafhankelijk van elkaar – met dezelfde uitspraak na afloop van FC Dordrecht-Helmond Sport (1-2). De winnende coach Wil Boessen van de Helmonders en de geplaagde trainer van de Dordtenaren, Claudio Braga, gebruiken exact dezelfde zes woorden om hun situatie te duiden. ‘Ik wist waar ik aan begon’, klinkt het uit de monden van de oefenmeesters. De intonatie verraadt berusting. Het is allemaal geen rozengeur en maneschijn voor Boessen en Braga, trainer zijn in de donkere spelonken van een door een keukenboer gesponsorde vrijdagavondcompetitie moet je maar willen en kunnen. Boessen en Braga beseffen de moeilijkheidsgraad maar al te goed. Je vak uitoefenen met alle geldende beperkingen die daarbij horen. Het voelt als parachutespringen en niet zeker weten of je parachute opengaat.
Het is misschien te gemakkelijk de Dordtse Krommedijk met een bezoek te vereren als we een avondje willen ronddwalen aan de onderkant van het betaalde voetbal in Nederland, maar als er op het affiche FC Dordrecht-Helmond Sportstaat, ligt de keuze voor de hand. De nummer laatst van de voorbije jaargang tegen de huidige rodelantaarndrager, veel triester kun je het niet treffen. Het zijn in deze divisie ook nog eens de twee clubs – uitgezonderd de vier beloften-elftallen uiteraard – met het laagste toeschouwersgemiddelde (1.740 voor Dordrecht tegen 1.413 voor Helmond Sport). De grens van 2.000 gaat ook dit seizoen niet gehaald worden, een toevallige rol van betekenis spelen in een periode-strijd zou het aantal kunnen opvijzelen, maar alleen rasoptimisten geloven daarin. Het is gerommel in de marge ten voeten uit. De pijn van het onderaan staan is hier voelbaar. Tot in het diepste van de ziel. Er niet meer toe doen in een wereld waarin je ooit nog in de Eredivisie figureerde. Het mikpunt van spot zijn. Zelfspot ook. Niets zo pijnlijker als cynisme en sarcasme om de werkelijke uitzichtloze situatie te bagatelliseren of te verbloemen. Ze beheersen die gave in Dordrecht en Helmond gelukkig, maar pijnlijk op vele fronten is en blijft het.