De vele interesses van Frank Wormuth: van kwantumfysica tot voedingsleer

De paradox is veelzeggend. ‘Voetbal is een levensstijl die je vaak 24/7 in beslag neemt’, stelt Frank Wormuth. ‘Maar ik heb ook zoveel andere interesses. Ik wilde vroeger nooit trainer worden. Waarom zou ik me laten beoordelen door mensen die van voetbal geen verstand hebben? Ik dacht altijd dat ik bioloog zou worden of wetenschapper.’

Zijn vriendschap met Joachim Löw, al dertien jaar bondscoach van Duitsland, veranderde het leven dat hij voor ogen had. Wormuth werd voetbaltrainer. Hij beoefende het ambacht in al zijn gedaanten en werkt nu voor tweede keer (na een jaar als assistent bij Fenerbahçe in Turkije) in het buitenland. Zijn tijdelijke thuis is een kleine vakantiewoning in Wierden. De hang naar luxe is hem volkomen vreemd. Vaak is de stilte zijn bondgenoot. ‘Ik kan heel goed alleen zijn en vind het heerlijk ’s avonds te lezen of wat te studeren. Ik ken trainers die dit bestaan eenzaam vinden en altijd mensen om zich heen willen hebben. Dat gevoel ken ik niet. Integendeel: ik zit vol met gedachten en wil die graag ontwikkelen voor mezelf. Eens in de vijf weken ga ik naar mijn gezin in Freiburg. In de auto kan ik heerlijk nadenken en mediteren. Ik heb altijd een notitieblok naast me liggen, waar ik heel kort mijn ingevingen opschrijf. Die kunnen over van alles gaan, niet alleen over voetbal.’

‘Ik heb een grote bibliotheek en ben breed geïnteresseerd. Het nadeel daarvan is dat ik een gevaarlijk half-weten bezit. Over tal van dingen weet ik veel, maar lang niet alles. In het verleden heb ik veel gestudeerd: biologie, bedrijfswetenschappen, parapsychologie, NLP (neuro-linguïstisch programmeren, red.), spiritualiteit en ik heb me ruim vier jaar lang verdiept in het leven na de dood. De studies en onderzoeken die ik heb gelezen over ervaringen van gereanimeerde mensen met bijnadood-ervaringen zijn indrukwekkend. Er is een geval bekend van een man die hersendood was en later kon navertellen dat hij in het ziekenhuis een klein gereedschap had horen vallen in een kamer naast die van hem. Hoe kan dat? Hoe kan een dode iets horen of zien, terwijl zijn hersenfuncties uitgeschakeld zijn? De verklaring is dat de geest en de ziel van een dode in een fijnstoffelijke wereld overgaan, terwijl zijn lichaam nog hier is.’

‘Er is een ander besef van het leven dan wij kennen. Mensen nemen alleen trillingen en golflengtes waar die ons verstand kan verklaren. Onze zintuiglijke waarneming is beperkt en begrensd, maar toch hanteren wij die als enige norm. In de spiritualiteit zegt men: “Wij zijn omgeven door een parallelle wereld, die ons energieën geeft”. Je kunt als mens de energie voelen van een persoon uit jouw leven, terwijl die niet bij je is. Hetzelfde geldt voor het terugkeren naar vorige levens. Mensen die dit hebben ervaren, kunnen haarfijn beelden oproepen uit hun zielenleven van eeuwen geleden. Je ziel neemt al die ervaringen mee.’