Hij is een van de populairste spelers in de Serie A. Dries Mertens (32) staat op één goal van de mythische Diego Maradona en is zeven doelpunten verwijderd van het alltime-doelpuntenrecord van Napoli. Twaalf jaar geleden kocht AGOVV Apeldoorn hem nog voor 46 duizend euro.
Je moet haast op een VIP-lijst staan om een training van Carlo Ancelotti bij Napoli bij te kunnen wonen. Maar zo exclusief is de omgeving niet in Castel Volturno, een badplaats vijftig kilometer ten noorden van Napels, dat al zijn toeristen kwijtraakte en nu het heiligdom is van prostituees, drugsdealers en mensensmokkelaars. Buitenstaanders wagen zich alleen per taxi in het stadje en wie hier rondslentert, zal zich niet aan de indruk kunnen ontdoen dat het einde van de wereld nabij is. Het panorama stemt dus helemaal niet overeen met de doorgaans erg selecte omgeving waarin Europese topclubs zich doordeweeks afzonderen. Maar Ancelotti lijkt zich niets aan te trekken van de verouderde infrastructuur en de stoffige trainingsvelden. De zestigjarige Italiaan, een van de meest gerespecteerde oefenmeesters van zijn generatie, draagt een lycra trainingsoutfit met bijbehorend petje.
Napoli is een aparte club. Een instituut dat nog grotendeels is geïnfiltreerd door lokale maffiabaronnen. Hier krijg je met veel trots een kop koffie op z’n Maradona’s geserveerd. Een ondrinkbaar goedje, bestaande uit een concentraat van suiker en cafeïne, dat zwaarbeladen herinneringen oproept aan het roemrijke verleden. Dries Mertens, begonnen aan zijn zevende seizoen bij de club, maakt na iets meer dan zes jaar de balans op.
Iedereen noemt jou hier Ciro. Het is een typische Napolitaanse voornaam die aangeeft hoe populair je bent. Je bent de lieveling van het publiek, maar niet altijd even geliefd bij de commentatoren. Ben je een typische publieksspeler?
‘Het is gelinkt aan mijn manier van spelen. Op het veld doe ik alles in een hoog tempo. Ik beuk in op een verdediging, ik waag mijn kans, ik zet voor... Mensen zien dat ik niet op een inspanning meer of minder kijk. Mijn spel is heel direct en in zekere zin speel ik zo, omdat ik weet dat het in de smaak valt bij het publiek. Maar het heeft geen gevolgen voor mijn prestaties, want je mag niet vergeten dat mijn rendement goed is. Of analisten mij in hun hart dragen, weet ik niet. Ik wil gewoon gewaardeerd worden door mijn ploeggenoten en door de coach. Dát houdt mij bezig. Fans liggen niet wakker van vergelijkingen, analisten wel. Zij hebben waarschijnlijk een voorkeur voor een genie als Kevin De Bruyne. Maar ik kan je verzekeren dat ik ook Kevin zou verkiezen, haha.’
Waarom ben je zo populair in Napels? Ligt het aan je looks of toch aan je manier van voetballen?
‘Ik zou zeggen: geen van twee. De mensen houden van mij omdat ik op hen lijk. Daar ben ik oprecht van overtuigd. Ik zal een voorbeeld geven. Toen ik bij Napoli begon, ben ik meteen Italiaans gaan leren. Dat heeft mij in staat gesteld snel de lokale cultuur te leren kennen. Ik heb nooit een rol willen spelen. Op het veld en ernaast hebben de mensen kunnen zien dat ik het naar mijn zin heb. Ik leef en ik leef mij uit. Ik ben blij met alles wat mij overkomt. En blijkbaar houden mensen van andere mensen die er gelukkig bij lopen.’
Je bent een van de leiders van de Belgische nationale ploeg en je wordt in Italië beschouwd als een van de beste spelers op je positie. Realiseer jij je wat je voor elkaar hebt gekregen?
‘Nu wel, maar enkele jaren geleden moest ik mij af en toe in de arm knijpen. Ik zit in een stadium in mijn carrière dat ik van een zeker luxe geniet. Ik profiteer ten volle van wat mij overkomt. Ik denk dat ik het uiteindelijk toch heb verdiend. Ik zeg het zonder enige zweem van arrogantie, maar ik ben inmiddels gewend geraakt aan mijn succes.’
Het contrast met vroeger is groot. In 2007 werd je door AA Gent voor 46 duizend euro verkocht aan AGOVV Apeldoorn. Je hebt er echt voor moeten knokken om het te maken als prof. Dat is toch iets om extra trots op te zijn?