Ooit vijf keer op rij de beste van het land, maar vorig seizoen was het chaos bij de Feyenoord Academy, met interne strubbelingen en teleurgestelde talenten. Stanley Brard kwam terug om dat op te lossen, in een tijd waarin opleiden moeilijker is geworden en ook de KNVB zich ermee gaat bemoeien. Het hoofd opleiding ontvangt VI op het nieuwe Varkenoord en legt uit wat de filosofie van Feyenoord is. ‘Ik leid liever sterren op dan dat ik ze hier aan de muur heb hangen.’
Spiksplinternieuw is de Feyenoord Academy en Stanley Brard geeft een rondleiding. We lopen langs de kleedkamers, van klein naar steeds luxer. Wie het redt bij Feyenoord, vindt zich op achttienjarige leeftijd terug in een lokaal dat van alle gemakken is voorzien. Langs de gym, ruim en breed, zodat een heel elftal kan werken aan het lichaam. Langs het klaslokaal, vol iMacs, waar de talenten studeren en trainers besprekingen kunnen doen. Verder gaan we, voorbij de kantoren, de vergaderruimtes, langs de befaamde tafel met het koffiezetapparaat tot in de centrale hal. Van boven kijk je uit op een gigantisch Feyenoord-logo, aan de muur portretten van hen die het hebben gemaakt in het internationale topvoetbal: Robin van Persie, Georginio Wijnaldum. ‘Jaha’, zegt Brard, ‘we mogen trots zijn.’
‘Het opleiden van jonge spelers is als het opvoeden van kinderen. Rust, reinheid en regelmaat hebben ze nodig’
Terwijl hij het vertelt, pakt het hoofd opleiding een plastic bekertje van tafel en een stukje papier van de grond. Hij schuift stoelen aan. Hoofd Facilitaire Dienst is zijn bijnaam al op het nieuwe Varkenoord, maar Brard zit er niet mee. Alles, stelt hij, begint met discipline. ‘Het opleiden van jonge spelers is zoals het opvoeden van kinderen. Rust, reinheid en regelmaat hebben ze nodig. Dit hier is ons werkterrein en je kunt alleen prettig werken als het rustig en schoon is. Het klopt dat ik ze achternaloop. Waarom staan er nog doelen op het veld na de training? Waarom slingeren er papiertjes rond? Waarom is de tafel niet afgeruimd? Klinkt misschien heel onbenullig, maar ik kan er gewoon boos om worden, emotioneel bijna. Als je buiten het veld slordig bent, vind ik dat je een deel van die eigenschap ook meeneemt binnen de lijnen. Di-sci-pli-ne.’
Heeft u veel moeten repareren?
‘Hoe bedoel je?’
De Feyenoord Academy won vijf keer op rij de Rinus Michels Award voor beste opleiding in het land en vorig jaar was het een chaos.
‘Ik vond het niet leuk die verhalen te lezen. Er zijn hier mensen die in de goede tijd alle credits kregen en die nu werden beschadigd. Ik heb daar grote moeite mee, want je praat over goede collega’s.’
De kritiek, ook bij dit blad bekend, is dat er een groep trainers is die elke vorm van vernieuwing in de opleiding wil tegenhouden.
‘Ik ervaar dat zo niet. We zoeken altijd naar nieuwe dingen, alleen lopen we er niet zo mee te koop. Zo’n 3D-bril, waarmee je het kijkgedrag van spelers op het veld in kaart kunt brengen, daarmee gaan we ook aan de slag. Zijn we eigenlijk al jaren mee bezig. Een aantal spelers heeft een onderzoek, Decision Making, ondergaan. Deden we in samenwerking met de Vrije Universiteit Amsterdam. Zo krijg je een beeld van waar je beste voetballers naar kijken op het veld. Dan valt op dat de besten letten op de heupbeweging van tegenstanders om te bepalen waar de bal gaat komen. Anderen kijken juist naar de bal. Op die manier kun je ze qua talent rangschikken. Als je dit aan Wim Jansen voorlegt, zal hij zeggen: Je ziet het, of je ziet het niet. Zo is het ook, je kunt een speler niet leren kijken zoals Frenkie de Jong of Robin van Persie. Maar je kunt ze wel béter leren kijken. Elke procent groei is winst, dus daarvoor scheppen we alle voorwaarden in dit nieuwe complex.’
‘Als Stefan de Vrij de stap maakt naar het eerste, moet de volgende een betere versie van Stefan zijn’
Toch even. De WK-selectie van 2014 bestond voor iets meer dan eenderde uit spelers die hier hun opleiding hebben genoten. Zes jaar later is daar, behalve Tonny Vilhena, niemand meer bij gekomen. Hoe kan dat?
‘Daar is geen antwoord op, behalve dat het over weer zes jaar totaal anders kan zijn. De ontwikkeling van spelers laat zich niet voorspellen, alles gaat in golfbewegingen. Het is een utopie te veronderstellen dat je als opleiding ieder jaar zo vijf spelers kant-en-klaar afgeeft aan het eerste elftal. Dat is ook nooit mijn insteek geweest. Het enige wat ik wil, met alle mensen hier op Varkenoord, is steeds betere spelers opleiden dan die we hebben afgeleverd. Dus als Stefan de Vrij de stap maakt naar het eerste, moet de volgende een betere versie van Stefan zijn. Het kan niet altijd, maar het is wel iets waar we voor moeten gaan. Nooit tevreden zijn met wat je aflevert.’