Speciaal voor de feestdagen zijn we in ons rijke archief gedoken en vonden we de mooiste verhalen over de voetballers en trainers die het afgelopen jaar kleur hebben gegeven. In deze aflevering, uit september 2008: een openhartige monoloog van Georginio Wijnaldum, die zojuist op zeventienjarige leeftijd zijn eerste Klassieker tegen Ajax (2-2) heeft gespeeld. Terwijl hij toch eigenlijk acrobaat had willen worden, of olympisch kampioen turnen.
ACROBAAT
‘Zo’n salto achterover vond ik het mooist. De controle die je dan hebt over je lichaam, de kick als je door de lucht zweeft; ik vond het fantastisch. Net als de split of de spagaat. Die lenigheid had ik. Als kind was ik voortdurend bezig met zulke oefeningen. Ik wilde acrobaat worden, of turnkampioen. Op school kende ik een meisje dat turnde. Zij deed allerlei oefeningen tijdens de gymles en ik probeerde ze na te doen.
‘Mijn oma wilde liever dat ik ging voetballen, maar daar vond ik vroeger eigenlijk weinig aan’
De salto’s waren het moeilijkst. Ik durfde ze eigenlijk niet door te zetten, maar voordat ik alles beheerste, greep mijn oma in. Zij was als voogd verantwoordelijk voor mij en was bang dat ik mijn nek zou breken. Toen ben ik er maar mee gestopt, al geniet ik nog steeds van turnen. Tijdens de laatste Olympische Spelen zat ik voor de tv tijdens de turnfinales. Als ik had doorgezet, was ik misschien wel een turnkampioen geworden, maar mijn oma wilde liever dat ik ging voetballen.
Daar vond ik vroeger eigenlijk weinig aan. Tot mijn zesde heb ik nooit gevoetbald, maar mijn neef Jermaine dacht dat het wel een sport voor mij zou zijn. Hij nam me mee naar een Open Dag van Sparta. Na één training kreeg ik een uitnodiging nóg een paar keer te komen. Blijkbaar was ik een soort natuurtalent en vanaf die dag werd ik verliefd op de bal.
Ik belandde in een elftal dat al een tijdje samenspeelde, maar het ging meteen fantastisch. Na de F’jes hoor je naar E1 te gaan. Dan speel je nog steeds op een half veld, maar Sparta liet me die lichting overslaan. Ik mocht meteen naar de E-top, waar je op een heel veld tegen oudere jongens speelt. Na een jaar kon ik al naar Ajax, PSV en Feyenoord. Ik speelde overal: spits, achterin of op het middenveld, totdat een jeugdtrainer mij in D1 als nummer 10 posteerde. Op die positie ging mijn ontwikkeling helemáál in sneltreinvaart. Daar kwamen mijn talenten het best tot hun recht.’