Het is een droom die uitkomt. Een zinnetje dat vaak wordt uitgesproken door spelers die een transfer maken naar de Premier League. Voor Marco Boogers voelt zijn periode bij West Ham United vooral als een nachtmerrie. ‘Wat kan een mens diep ongelukkig zijn.’
Het is een intrigerende foto die Marco Boogers als achtergrond op zijn Facebook-pagina gebruikt. Eéntje waar je naar blijft kijken. Uit het beeld van 23 augustus 1995 zou je kunnen afleiden dat Boogers behoorlijk wat zelfspot heeft. Zelf zegt hij het ‘gewoon een mooie foto te vinden’.
We zien de Dordtenaar, kort getrimd militairenkapsel, in een uitshirt van West Ham United. Korte mouwen. We kijken hem op de rug, hij draagt nummer 11. Scheidsrechter Dermott Gallagher staat links naast hem, als het vrijheidsbeeld zo recht. Zijn rechterarm schuin omhoog. Maar in plaats van een toorts heeft hij een rode kaart in de hand. Tegenover Boogers zien we Manchester United-aanvaller Andy Cole.Hij lacht, net als Gary Pallister, die een kop boven Cole uittorent. Verder zien we een piepjonge David Beckham, het blonde hoofd van keeperslegende Peter Schmeichel en uiterst rechts houdt Roy Keane wat mensen weg van het opstootje. Rechts naast Boogers staat zijn ploeggenoot en concurrent Tony Cottee. De rode kaart is voor Boogers. Het beeld is meer dan ‘gewoon een mooie foto’. Het staat synoniem voor een moeilijke periode in het leven van de voormalige technisch directeur van FC Dordrecht.
Hij heeft in Londen de minst leuke tijd in zijn carrière gehad. Maar wel een tijd die bepalend is geweest voor de rest van zijn leven. Zijn Facebook-pagina lijkt hem daar dagelijks aan te herinneren. Iets in de trant van: Eens, maar nooit weer… Eén zinnetje, verkeerd verstaan door een journalist van boulevardkrant The Sun, heeft ervoor gezorgd dat Marco Boogers nog altijd een mythe is bij de oudere West Ham United-fans. Supporters van The Hammers refereren nog altijd aan Mad Marco en The Caravan Legend als ze het over Marco Boogers hebben.
Dat ene zinnetje mondt uit in een ongelooflijk verhaal dat de oud-prof tot op de dag van vandaag achtervolgt. Boogers: ‘En het is net een schilderij van Rembrandt, het wordt ieder jaar mooier.’