Degradatiekandidaat nummer één. Campingelftal. Toeristenploeg. Met rechtstreekse handhaving heeft FC Emmen gehakt gemaakt van alle voorspellingen en persiflages. Over het geheim én de toekomst van de Eredivisie-surprise uit Drenthe.
Wanneer de tribunes van het Koning Willem II Stadion zondagmiddag al bijna verlaten zijn, viert het uitvak feest. Eén voor één roepen de Emmen-supporters hun helden naar voren. Stuk voor stuk genieten de spelers van hun moment met het publiek. Wanneer zij allemaal zijn geweest, roept de Drentse aanhang om trainer Dick Lukkien. Maar de man die tot even daarvoor nog tussen zijn assistenten Casper Goedkoop, Bas Sibum en René Grummel zat te genieten van het schouwspel, is ineens in geen velden of wegen te bekennen. Waar staf, spelers en fans uit hun dak gaan, heeft Lukkien in de catacomben een moment voor zichzelf. ‘Ik voelde hem al een beetje aankomen’, zegt de succescoach even later over zijn aftocht. ‘Ik hoef niet in de spotlights te staan, ben niet iemand die op zulke momenten opgaat in emoties. Ik geniet vooral van de beleving van anderen.’ Of hij wel doorheeft dat hij met Emmen een kunststuk voltooid heeft? ‘Bij mij komen besef en trots later pas. Maar deze prestatie, die hebben we vooral met zijn allen geleverd.’