Zijn vrouw velt hij met een kopstoot en hij bezorgt haar ook nog een paar gebroken vingers. Waarom? Geen idee, hij kan zich er niets meer van herinneren. It’s the story of his life. Paul John Gascoigne, vernoemd naar twee van de vier Beatles, leidt een leven van seks, drugs en in zijn geval de rivier Tyne vol drank die McCartney en Lennon gezamenlijk nog niet weg hadden gekregen. Het is een mirakel dat hij deze zaterdag alweer zijn 56ste verjaardag viert.
Maar er is ook die andere Gazza. En daar gaat dit verhaal over. Opdat we dat fenomenale natuurtalent uit Gateshead nooit vergeten.
Niet dat hij niet al eerder een spoor van vernielingen achter zich laat. Rond zijn zeventiende verjaardag rijdt hij een voetganger aan en slaat vervolgens op de vlucht. Naast hem zit dan al Jimmy Five Bellies, zijn onvermijdelijke partner in vele, vele crimes. Newcastle United-voorzitter Stan Seymour junior noemt de jonge Gascoigne niet voor niets ‘George Best zonder hersenen’. Omdat de middenvelder een unieke bundeling van kracht en techniek is – hij zaagt net zo makkelijk iemand doormidden als dat hij tegenstanders poort – en bovendien een omwrikbare wil bezit om te winnen, verdringt de voetballer een geruime periode de bad boy naar de achtergrond. Of zoals Jack Charlton, die in het seizoen 1984/85 manager is van Newcastle United, het verwoordt bij zijn eerste kennismaking met het voortdurend met overgewicht kampende probleemkind van de club: ‘Zo, jij bent dus Gascoigne. Ik heb gehoord dat er een beetje talent zit onder al dat vet van je.’
'Paul was een geweldige speler, maar hij kon zich zo laten meeslepen. Zo triest dat-ie daar zo’n hoge prijs voor heeft moeten betalen...'
Vijf, zes jaar later is de dan inmiddels voor een recordbedrag (2,2 miljoen pond) naar Tottenham Hotspur getransfereerde speler dé revelatie van het verder nogal armoedige WK 1990. De hete tranen in de halve finale tegen West-Duitsland, als hij zich na een gele kaart realiseert dat hij sowieso de eindstrijd mist, maken hem geliefd over de hele wereld. Maar nog geen jaar later leidt hij met een woeste tackle zijn eigen ondergang in. Gascoigne verliest het sinds die zonnige dag op Wembley die zijn eerste grote trofee had moeten opleveren, steeds weer van de waanzin in zijn hoofd. Hij moet nog 24 worden als hij begint aan een vrije val, dieper en dieper, die bijna eindigt met zelfmoord in een hotelbad. Een reconstructie.
