Het is alweer een jaar geleden dat Lennart Thy (27) als stamceldonor wereldnieuws werd. Na een mislukt avontuur in Turkije is hij nu terug op de Nederlandse velden. Een gesprek met de spits van PEC Zwolle over een ongevraagd mediacircus, toerist spelen op een FIFA-gala en de effecten van zijn transplantatie. ‘Ik word gebeld als de patiënt is overleden.’
‘Ik ben nog gewoon Lennart, hoor. Een Duitse profvoetballer in Nederland…’ De man aan de andere kant van de tafel laat een stilte vallen. Alsof hij het maar een vreemde vraag vindt. ‘Kijk’, vervolgt hij enkele tellen later, ‘ik ben niet veranderd. Ik wil elke wedstrijd winnen. Ik ben de spits die hoopt dat het team wint, maar ook een nacht wakker kan liggen als hij een opgelegde kans mist. Dan gooi ik de dekens over mijn hoofd of staar ik uren naar het plafond. Dat deed ik als jochie van dertien al en dat doe ik ook als man van 27. Wat ik wil zeggen: er is weinig veranderd. Misschien dat ik als voetballer nog een paar stapjes heb gemaakt. Maar als mens? Ik ben nog dezelfde Lennart, hoogstens met wat meer levenservaring.’