Hollandse revolutie bij Reading: opleving pas het begin

Op het zonnige terras van hotel De Bilderberg in Oosterbeek wrijft een Engelse toerist het ongeloof uit zijn ogen. Hij vertelt levenslang fan van Machester United te zijn en weigert te geloven dat een stukje verderop Jaap Stam achter een kop thee zit. Dichterbij kijken durft de Engelsman niet. Bang de rust te verstoren en de mythe te doorbreken. Hij besluit dat observeren van een afstandje de beste optie is, bestelt een grote pils, nestelt zich op het terras en belt opgewonden naar zijn vader in Manchester. Die gelooft hem niet.

Jaap Stam ontgaat het allemaal. De trainer van Reading FC, voorheen voorstopper van Manchester United, strekt zijn benen en rekt zichuit. Het zijn lange dagen geweest op de velden van amateurclub OVC ’85, schuin achter het Gelderse hotel. Nu gloort eindelijk een vrije middag. Zijn drie landgenoten in de staf en directie van Reading schuiven aan: de assistent-coaches Andries Ulderink en Said Bakkati en technisch directeur Brian Tevreden. Hun vizier is op komend seizoen gericht, maar praten over Reading is onmogelijk zonder eerst terug te blikken op de wederopstanding van de club.

Na twee jaar degradatiestrijd in het Championship kenden The Royals met de aanstelling van Stam als hoofdcoach een welhaast koninklijke opleving. Dankzij de derde plaats in de reguliere competitie plaatste Reading zich voor de play-offs om promotie naar de Premier League. Daarin werd afgerekend met Fulham (1-1 en 1-0). Daarna wachtte op Wembley de wedstrijd die in Engeland the richest game in football wordt genoemd: de promotiefinale tegen Huddersfield Town, waarin vanwege de explosief stijgende televisiegelden in Engeland tweehonderd miljoeneuro op het spel stond.

‘Het viel me op hoe nuchter iedereen binnen de club bleef’, kijkt Tevreden terug op die laatste week van mei. ‘Ondanks de enorme belangen. Huddersfield ging een week op trainingskamp, wij zijn blijven doen wat we altijd doen. Al had Said iets speciaals bedacht. Een dag voordat de selectie naar Wembley ging, kregen de spelers een filmpje over het seizoen voorgeschoteld. Dat was prachtig gemaakt en het kwam binnen bij iedereen. Daar kreeg ik kippenvel van.’ Bakkati: ‘Ik wilde laten zien wat we allemaal al hadden meegemaakt met elkaar. De ups en downs. En hoe we tegenslagen hadden overwonnen. In een finalemoet je kunnen vertrouwen op wat je in huis hebt. Dat wilde ik overbrengen op de groep. Ze verdienden het die finale op Wembley te spelen.’Stam: ‘Voor iedere wedstrijd zijn we ontiegelijk druk met spelers tactisch voorbereiden op wat ze te wachten staat. Waar we de tegenstander pijn kunnen doen, hoe er positioneel gereageerd moet worden als zij met een verrassing komen, hoe we de ruimtes kunnen benutten. En ook op mentaal vlak kun je ze dingen aanreiken. We willen niets aan het toeval overlaten. Dan nóg is dat geen garantie voor succes. Dat bleek op Wembley.’