Hij zag stormen overtrekken, conflicten de club splijten en directeuren, trainers en spelers komen en gaan. Zelf bleef Johnny Jansen (44) altijd. Een portret van de nieuwe trainer van SC Heerenveen, een clubman van een uitstervend ras.
Hij krijgt de bal vlak voor rust op circa dertig meter van het doel, rukt op en schiet vervolgens van afstand hard raak in de rechterhoek. Het is BV Veendam-ADO Den Haag, op de 32ste speeldag van de Eerste Divisie in het seizoen 1999/2000. Een 25-jarige speler genaamd Johnny Jansen maakt namens de thuisploeg zijn eerste doelpunt als profvoetballer. Raoul Henar, Marnix Kolder en Roy Henriksen vallen de middenvelder om de schouders.
Een paar weken later zet Jansen een punt achter zijn profloopbaan. Zijn beslissing om al op jonge leeftijd met profvoetbal te stoppen wordt gedreven door het slechte nieuws dat hij in de voorbereiding op dat seizoen gekregen had. In een paar weken tijd was Jansen flink afgevallen, hij dronk liters water per dag en voelde zich vaak hondsberoerd. Artsen zagen het al snel: diabetes.
Dus stort Jansen zich op zijn tweede passie: trainen. Het scheelt dat er dan al een aanbieding van zijn oude club SC Heerenveen ligt. Foppe de Haan en Gertjan Verbeek willen hun voormalige pupil namelijk graag als jeugdtrainer terug naar Friesland halen. Jansen hapt toe, maar moet nog wel even de benodigde papieren halen. Dat is in een mum van tijd voor elkaar. Wanneer Jansen tijdens het seizoen 2000/01 op Skoatterwâld de B-junioren van Heerenveen traint, ziet hij op afstand het Abe Lenstra Stadion liggen. Daar waar een doorbraak als speler net niet voor hem was weggelegd. Wat zou het mooi zijn om daar ooit trainer te zijn.
Bijna twintig jaar later gaat die wens in vervulling met het ondertekenen van zijn contract als hoofdtrainer van SC Heerenveen.
