In memoriam: Kees Vierhouten

Toen Voetbal International in 2010 op audiëntie ging bij Merab Jordania, gebeurde dat in Monaco. In de haven waar tegenwoordig Max Verstappen resideert, ontving de kersverse eigenaar van Vitesse het Nederlandse gezelschap met alle egards. Dertien jaar later werden we door FC Utrecht-suikeroom Frans van Seumeren uitgenodigd op Huis ter Voorn. Een voormalig kasteel dat tegenwoordig dienst doet als buitenplaats met landgoed. Clubeigenaren hebben smaak. En geld.

De eigenaar van Go Ahead Eagles, een graag geziene gast in de Quote 500, vroeg ons naar Putten af te reizen. Twee dagen voor het interview volgde het adres. ‘Hoornsdam 9, bij de IJzer en Schroothandel’, appte Kees Vierhouten. Dertig seconden later een tweede bericht. ‘Als jullie nog oude metalen etc. hebben kun je die meteen inleveren.’ Hij sloot de tekst af met een geldzakje.

Pornoclub

Op vrijdagochtend slaan we ter hoogte van Strand Nulde de A28 af. We rijden op een enorme ijzerberg af. Steekkarretjes rijden af en aan. Als we onze auto hebben geparkeerd, komt er vrijwel direct een man in onze richting gelopen. Hij draagt een zwarte polo, een vale spijkerbroek en zwarte Uggs. ‘Kees Vierhouten.’ De grootaandeelhouder van Go Ahead Eagles geeft een ferme handdruk. ‘Welkom in de milieustraat.’

Hij heeft een wat onverzorgd baardje, een beetje gel in zijn grijze haar. En tussen de duim en wijsvinger van zijn linkerhand rust een brandende sigaret. In zijn bedrijfskleding valt de multimiljonair niet op tussen de andere medewerkers. ‘Wat had je dan verwacht?’, reageert hij later. ‘Dat ik hier in driedelig pak zou lopen? Dan heb je echt geen idee wie ik ben. Ik ben gewoon Kees.’

In zekere zin heeft hij gelijk. We weten niet zo veel van de Deventer clubeigenaar. Hij is een ondernemer. Een succesvolle. Onder de paraplu van de Vierhouten Groep vallen twaalf bedrijven, gespecialiseerd in onder meer pallets, containers en schroot. Daarnaast is hij eigenaar van dierenspeciaalzaak Jumper, het bedrijf dat nu nog op het shirt van Go Ahead prijkt.

Volgens Quote heeft Vierhouten een vermogen van 280 miljoen euro en over 2021 zou hij een jaaromzet van 125 miljoen hebben gedraaid. Het tijdschrift is lovend, maar spreekt tegelijkertijd van een mysterieuze verschijning. Vierhouten laat zich zelden zien en op vragen van het magazine reageert hij niet. ‘Wat heb ik daar aan’, mompelt hij in de kantine bij het koffiezetapparaat. Hij drukt met zijn duim op het koffie-icoontje. Zwart. ‘Laatst las ik een stuk over de eigenaar van West Ham United. Dus als ik in de porno-industrie had gewerkt, dan was Go Ahead nu een pornoclub geweest... Zo werkt dat in de media. Dat moet je toch helemaal niet willen... Trouwens, weet je waar ik opgewonden van word? Van dit hier. Van ondernemen.’

De Molen

En van Go Ahead. Sinds juli vorig jaar is hij de baas aan de Vetkampstraat. Hij nam de aandelen over van Alex Kroes. Er volgde geen grootse presentatie met cameraploegen maar een summiere monoloog op de clubwebsite. Later zou hij nog twee keer opdraven bij een clubpodcast. De tientallen interviewverzoeken van serieuze sportmedia sloeg hij af. Ook die van ons. De eerste poging dateert van negen maanden geleden. ‘Niemand zit op mijn verhaal te wachten’, reageerde hij. ‘Ik ben gewoon een boerenpummel.’

Na lang aandringen ging hij eindelijk overstag. Al kwam hij twee weken geleden wel met een aanvullende wens. ‘Ik wil met Go Ahead op de cover van VI. Wat kost dat eigenlijk?’ We legden uit dat de cover niet te koop is. Maar Vierhouten blijkt niet voor één gat te vangen. Als we voet zetten in de bedrijfskantine, zet hij een enorme doos op tafel. Bakkerij Van Dongen staat op de flap. Onder het karton gaat een enorme slagroomtaart mét een Go Ahead-cover schuil. Vierhouten heeft het naar eigen zeggen zelf in elkaar geknutseld. ‘Ik zei het je toch’, lacht hij. ‘Go Ahead Eagles op de cover van Voetbal International.’

De toon is gezet. Uit de verhalen maakten we al op dat Vierhouten een atypische clubeigenaar is. Gewoon Kees, zoals hij zelf zegt. Iemand die op zaterdagmiddag het liefst op een amateurveld naar zijn zoon kijkt en zijn avonturen deelt op Instagram en TikTok. Die door collega-bestuurders niet wordt herkend in de bestuurskamer en dat eigenlijk wel lekker vindt. Hij drinkt liever een biertje met zijn vrienden. De man aan het hoofd van de tafel is in feite een doodgewone Go Ahead-supporter. Alleen dan met wat meer centjes op de bank.

We vragen naar de beweegreden om in de club te stappen. Vierhouten is in de eerste plaats ondernemer. ‘Maar bij Go Ahead is dat anders’, probeert hij voor de eerste keer vanmiddag. ‘Je kan in het leven zoeken naar de liefde, maar het komt toevallig op je pad. Op veertienjarige leeftijd ging ik in Ermelo naar café De Molen. Op stap. Dan zei ik: Vanavond ga ik op zoek naar een meisje met blond haar en al een beetje borstvorming. Dat was dan de missie. Uiteindelijk ben ik met een brunette getrouwd. Borstvorming heeft ze ook. Wat ik bedoel te zeggen: ik ben nooit op zoek geweest naar Go Ahead. Ik kwam het tegen en werd verliefd. Nu heb ik het mooiste meisje van de klas.’

We zijn benieuwd naar de ontmoeting. Hoe hij Kowet uiteindelijk het hof heeft gemaakt. Maar eerst het verhaal waar Quote zo nieuwsgierig naar is. Het ondernemen wordt Vierhouten met de paplepel ingegoten. Barend Vierhouten is in de regio een begrip. ‘Mijn vader was een Willie Wortel. Die maakte van vier kapotte dingen een apparaat. Hij zette er een mannetje bij met een hamer. Elke keer als de machine haperde, moest hij er een klap op geven. Hij was altijd aan het werk. Het is daarom ook dat ik heel veel respect heb voor mijn moeder. Die bracht me naar de voetbaltraining, kwam kijken bij mijn wedstrijden in Ermelo. DVS? Nee, dat is vloeken in de kerk! Ik speelde bij EFC’58. Aanvallende middenvelder. Mijn vader heeft ons team nog een keer gesponsord. Kregen we shirtjes, trainingspakken, alles. Normaliter stond er dan Wasautomaat huppeldepup op. Bij ons was het blanco. Een anonieme sponsor. Iedereen wist: dat heeft Barend gedaan. Hij hield niet van de spotlights. Dat heb ik waarschijnlijk van hem. Hij was trouwens voor PSV, mijn moeder voor Feyenoord. En dus werd ik ook Feyenoorder.’

Vetbak

Vierhouten senior startte een bedrijf in recycling van plantaardige oliën en vetten. Later volgt een bedrijf dat zich richt op pallets. Zoon Kees maakt vlieguren in zowel de hout- als vettak. ‘Op zaterdagavond liep ik dan met vrienden door De Molen. Mensen roken me. Het vet zat in m’n poriën, in m’n haar. Je kon wel twee, drie keer douchen maar die lucht ging niet weg. ’s Ochtends had ik dan in de vetbak gestaan. Ons bedrijf verzamelde oude vetten in. Het harde en vloeibare vet moest worden gescheiden. Alles kwam in één grote, opgewarmde bak samen. Wij stapten daar vervolgens met laarzen en overalls in. Vaten omgooien. Had je aan het einde van de dag honderd gulden verdiend. Kon ik die avond vijftig gulden opmaken in De Molen. Die andere vijftig bewaarde je voor de vrijdag.

‘Ik had niks met school, ik wilde werken. Op een dag werd ik van de MAVO gestuurd. De directeur van de school was naar ons huis gekomen om het mijn ouders te vertellen. Toen ik terugkwam van de fabriek wilde m’n vader met me praten. “Je wordt van school getrapt”, zei hij. “Je blijft nu voor de tweede keer zitten in de tweede klas. Het grote probleem: je bent er zelden”. Daar was geen woord aan gelogen. Sterker nog, in het eerste jaar was ik ook al blijven zitten. Mijn vader zei: “Ga je douchen, kleed je om. Over dertig minuten gaan we weg”. Hij bracht me naar een internationale school in Ommen. Heb ik twee jaar intern gezeten. Bij hoge uitzondering mocht ik voetballen in Ommen, samen met mijn vriend Gerard. Een Go Ahead-supporter. Vervolgens ging ik negen maanden in dienst. Toen ik terugkwam in Ermelo ben ik weer voor m’n vader gaan werken. Niet in de vetbak maar op de commerciële afdeling. Ik ging in de klossenverkoop. Dat zijn die afstandhouders op de pallets. Het werd mijn lust en mijn leven. Bellen, bellen en maar verkopen, verkopen, verkopen.’

Tussen 1992 en 2002 doet Vierhouten werkervaring op. Hij is commercieel sterk, sociaal vaardig en bereid hard te werken. De jongen die eerder nog van de MAVO is geschopt, moet op een dag in de voetsporen van zijn vader treden. Dat moment komt sneller dan gedacht én gehoopt. ‘Het was november 2002. Ik werd gebeld door mijn oudste zus. Pa is overleden. Hij was pas 61 jaar, de kapitein op het schip. Ik denk dat hij tussen de honderd en 140 mensen had werken. Ik was 29, dertig jaar oud. Dat hakte er flink in. Miljoenen mensen in Nederland denken dat je dan gewoon die bedrijven krijgt en door kan gaan. Zo werkt dat niet. Ik heb mijn moeder toen een belofte gedaan. Ik zei: Ma, ik ga knallen. Ik ga ervoor zorgen dat ik je de bedrijven honderd procent terugbetaal en het liefst zo snel mogelijk. Eigenlijk was ik nog een jongetje.’

Er volgen tropenjaren. Vierhouten past op de familiebedrijven en kiest voor expansie. Hij bouwt, koopt, onderneemt. PW Container, Holland Health Group, Portex maar ook Jumper. Het is hard werken. Zeven dagen in de week, vrijwel iedere avond. Het eist bijna z’n tol. ‘Mijn vrouw Mirjam gaf me op maandag weer gewoon m’n broodtrommel mee. Omdat ik toch nooit thuis was. Dat was voor mij wel het moment waarop ik dacht: Potverdorie, nu moet ik uitkijken. Het is niet goed als ik m’n broodtrommel meekrijg. Dan ben ik té druk. Ik heb bedrijven afgestoten en heb andere mensen meer verantwoordelijkheden gegeven. Het geeft me rust en ruimte voor andere, ook leuke dingen.’

Go Ahead Eagles bijvoorbeeld. We stellen de vraag nog maar een keer. Waarom koopt een Feyenoord-supporter uit Ermelo een voetbalclub uit Deventer? Voorganger Alex Kroes wilde de club met winst doorverkopen, diens voorganger Hans de Vroome wilde Go Ahead behoeden voor een faillissement. En Vierhouten? ‘Waarom zitten die mensen op zondag in het uitvak? Omdat ze verliefd zijn. Het is dat moment dat je aan komt lopen. Dat je het stadion ziet, die lichtmasten. Dat je bij jezelf denkt: Dit kan toch helemaal niet in Nederland? In november ben ik vijftig geworden. Misschien is dit wel iets wat ik blijf doen tot aan mijn dood. Mirjam ziet het aan me. Ze zegt: “Het doet iets met je”. Misschien is dat wel je antwoord. Jullie zijn journalisten. Ik kan, mag en wil niet alles vertellen. Maar het gaat om een gevoel. Ik sta met deze club op en ik ga ermee naar bed.’

De romance begint naar eigen zeggen met een kusje op de wang. Vierhouten raakt bevriend met De Vroome. De twee maken in 2011 met ING een trip naar Tallinn. Onderweg praten ze over ondernemen, werk, maar vooral Go Ahead. Vierhouten gaat een paar keer mee naar het stadion en wordt later sponsor met Drogisterij.nl. Steeds vaker is de Feyenoord-supporter aan de Vetkampstraat te vinden. ‘Het merendeel van de Eagles-supporters is ook voor Feyenoord. Hoe dat komt? Het zijn vergelijkbare clubs. Eigenlijk is dat onze grote broer.’

In 2019 krijgt hij de kans Go Ahead te kopen. De Vroome biedt Vierhouten zijn aandelen aan. Het is nog te vroeg. Mirjam geeft hem dan nog dagelijks zijn broodtrommeltje mee. Het is Kroes die instapt. Diezelfde man parkeert ruim een jaar geleden zijn auto hier in Putten. De voormalige zaakwaarnemer leek de nieuwe technisch directeur van Ajax te worden. ‘Alex zat op de stoel waar jij nu zit. Hij wilde van de aandelen af. Op dat moment had ik wel de ruimte in mijn hoofd. Ik wist al dat we A2B-Online zouden verkopen. Dit was een goed moment. Ik was eerst sponsor, vervolgens klein-aandeelhouder en nu kon ik de club kopen. En ik kan je vertellen: dat laatste is het allerleukste. Afgelopen vrijdag ben ik nog bij de training wezen kijken. Natuurlijk gaat de telefoon dan wel een paar keer over, maar ik maak er tijd voor vrij. Ik heb tegen Jan Willem (Van Dop, algemeen directeur) gezegd: Je hebt toch wel twee broodjes frikandel met mayonaise voor me besteld, hè? Ik blijf eten. Dat was jaren terug niet gelukt.’

Europa

Als we vragen naar het bedrag dat hij voor Go Ahead op tafel heeft gelegd, stelt Vierhouten vrij onverwacht een tweede koffieronde voor. ‘En eerst nog een paffie.’ Als de ondernemer terugkeert met verse automatenkoffie, proberen we het opnieuw. Hij neemt een hap van zijn zelfgemaakte taart en rekent voor dat een voetbalclub doorgaans één keer de netto-omzet waard is. Bij Go Ahead ligt dat tussen de vijf en tien miljoen euro. Op exacte bedragen wenst hij niet in te gaan. Maar zo zegt hij: ‘Ik durf te zeggen dat ik voor de mooiste club van Nederland een heel mooie prijs heb betaald.’

De ondernemer had de club alweer van de hand kunnen doen. Amerikaanse investeerders toonden interesse en Kroes had na zijn mislukte overgang naar Ajax wel oren naar een terugkeer. Vierhouten lacht. ‘Ik kwam Alex bij een wedstrijd tegen in de lounge. Hij stootte me aan en zei: “Je kan nog terug”. Dat was ook echt zo. Toen gaf ik hem een schouderklop en een knipoog. Ik zei: Alex, een man een man, een woord een woord. Deze club is niet te koop. Vergis je niet: deze club is ook helemaal niet van mij. De club is van de supporters. Wij zijn de enige club in Nederland waar dat zo is. Ik heb Kowet gekocht voor de supporters. En zo gaan we er ook mee om. Bij elke beslissing die we nemen, denken we in het belang van de club en de mensen.’

Kroes wilde van Go Ahead een stabiele Eredivisionist maken. Trainer René Hake werd binnengehaald met het plan om aan de Vetkampstraat de veertiende club van Nederland te realiseren. Daarvoor moet de club behoorlijk in de steigers (zie kader onderaan). Maar sinds de entree van Vierhouten in de bestuurskamer lijkt de koers wat gewijzigd. Het is aanvallender, progressiever. ‘De veertiende club van Nederland? Dat ga ik helemaal niet zeggen. Dat waren de woorden van Alex. Ik heb geleerd dat de begroting een aardige indicator is van waar je staat. Dat is nu net iets meer dan twaalf miljoen euro. Waar zitten we dan? Plek zestien? We zien ruimte om boven de vijftien miljoen door te groeien.'

'Maar vergis je niet, de concurrentie zit ook niet stil. Wat mij betreft mogen we wel wat vaker het randje opzoeken. Dat doen we stiekem al. Waar we eerder geen transfersommen betaalden, durven we met het zweet onder de oksels een klein beetje te investeren. Onze technische mannen en scouting hebben zich inmiddels bewezen. Toch gaan we geen heel gekke dingen doen. Mijn vader zei altijd: je kan geld pas uitgeven als je het hebt. Destijds ging dat om een brommertje. Dan ging Kees weer hout scheppen. We gaan echt geen geld uitgeven dat er niet is. En aan de Brinkgreverweg groeien geen geldboompjes.’

Emotioneel

Go Ahead kent zijn plek binnen de voetbalpiramide. In een slecht jaar dreigt degradatievoetbal, in een goed jaar mag het dromen van het linkerrijtje. Vierhouten schiet in de lach. ‘Maar dit is een emotionele club. Vorig jaar, onder Kees van Wonderen, was handhaving het magische woord. Dit seizoen is dat verboden. De mensen willen meer. Nu vind ik dat een gezond mens hardop mag dromen. Een Feyenoord-supporter droomt ervan om volgend jaar de Champions League te winnen. Dat gaat niet gebeuren, maar je mag het wel hopen. In Deventer dromen we ook. Elke supporter van Go Ahead wil dolgraag nog een keer Europa in. Of dat wel realistisch is? Dit seizoen pakken we vier punten tegen FC Utrecht en FC Twente en twee tegen Ajax. Het is een begin.’

Vierhouten praat met enige bravoure. Dat zit in de aard van het beestje. Toch laat hij tussendoor geregeld termen als stapsgewijs en groei vallen. Hij kent de club inmiddels door en door. Hij zit bij het scoutingsoverleg, heeft dagelijks contact met Van Dop en bekijkt op zijn telefoon de wedstrijden van de Onder-16. Toch laat hij zich niet in de kleedkamer zien. ‘Ik ken René Hake inmiddels een beetje. Als het écht nodig is, dan laat hij zich wel gelden in de kleedkamer. Die heeft mij helemaal niet nodig.’

Na bijna drie uur met de man die liever geen interviews geeft, is het wel duidelijk wat hij voor ogen heeft met de club. Go Ahead is geen investering, speeltje of luxe vrijetijdsbesteding. Het blijkt inderdaad pure liefde. ‘Vergis je niet. Mijn vader was 61 jaar toen hij plots overleed. Uit het niks was het gebeurd’, besluit de ondernemer. ‘Je moet ook een beetje geluk hebben in het leven. Ik ben niet vies van hard werken. Sterker nog, ik vind het geweldig. Maar er moet ook ruimte zijn voor ontspanning. Voor plezier, voor sport én voor de liefde. Voor Go Ahead.’