Begin deze maand trapte de Engelse Super League voor vrouwen af met twaalf Nederlandse vrouwen. Oranje-ster Jackie Groenen (24) debuteerde voor dik 31 duizend mensen in het shirt van haar geliefde Manchester United.
‘Nee, blijf jij maar even lekker hier.’
Jackie Groenen kijkt niet begrijpend naar haar moeder Lisette. Is toch juist gezellig, samen naar de supermarkt? Moeders weet wel beter, iedereen wil even met Jackie praten, even op de foto, even vertellen hoe ze hebben genoten van het WK. Dan zijn ze meteen een halve middag kwijt.
Vader Jack had al eerder de telefoon van zijn dochter ingeruild voor een prepaid. Dat ding bleef maar piepen die eerste week na het WK. Samen waren ze naar een Grieks eiland gegaan. Even gewoon lekker een balletje op het strand trappen, even weg van alles. Even geen telefoon. Achteraf maar goed ook. ‘Ik voelde me echt een beetje vaag na het WK. Je bent zo lang met iets bezig en dan ineens is het voorbij.’
We grinniken, eerder vertelde bondscoach Sarina Wiegman ons al hoe ze ineens bij het schoolplein had gestaan na het toernooi in Frankrijk. Wat doe ik hier in godsnaam?, was haar door het hoofd geschoten. ‘Niet dat ik niet van mijn kinderen hou, maar het is ineens zo vreemd na maanden in een tunnel.’
Groenen is een meisje dat gewoon wil voetballen. Midden in de bubbel van het WK had ze nauwelijks door hoe snel haar ster rees. Terwijl ze toch twee jaar geleden ook al vanuit het niets een bekende Nederlander was geworden. Maar toen was Lieke Martens nog de grote ster en kon ze een beetje schuilen in haar schaduw. ‘Het EK voelde twee jaar geleden voor mij persoonlijk al heel groot. Ik had nog nooit in Nederland gespeeld, dat was een soort bom, zeg maar. Op het WK was alles nog veel groter. Ik vond het leuk ons aan andere speelstijlen aan te passen. Ik vind dat we dat goed hebben gedaan. Natuurlijk kregen die andere ploegen kansen, maar kijk eens wat wij zelf ook creëerden.’
Na de finale volgden de tranen. ‘Als je er zo dichtbij bent, wil je ook winnen. We zijn tweede geworden, dus de volgende keer is er maar één positie beter’, ziet ze meteen weer kansen voor progressie. Dat zal dan na dit seizoen zijn op de Olympische Spelen in Tokio. Onderwijl mag ze zich met Oranje kwalificeren voor het EK in Engeland voor de zomer daarna. De eerste twee wedstrijden tegen respectievelijk Estland en Turkije leverden meteen twee dikke overwinningen op (0-7 en 3-0). De kwalificatie moet een eitje zijn. Dus de komende twee zomers kunnen alweer worden geboekt: 2020 Japan en 2021 Engeland (met een finale op Wembley).
Veel vakantie zal ze de komende zomers dus niet kunnen vieren. Na haar korte trip met pa kon ze meteen door naar haar nieuwe thuisbasis Manchester. De garage had de nieuwe zwarte Jeep, met het stuur aan de rechterkant, al klaarstaan. De witte cabrio uit haar tijd in Frankfurt is weg. Het volgende avontuur lonkt alweer. Heel Europa wilde haar hebben. Maar toen Manchester United belde, was ze meteen verkocht. Alleen al het horen van de stem van de levende legende en huidige trainer Casey Stoney deed haar hart sneller kloppen. Geen Champions League, geen sterrenselectie en weinig uitzicht op prijzen. Toch koos ze voor de club die in het vrouwenvoetbal (nog) helemaal niets voorstelt.