Wandelend door Frankfurt vertelt Jean-Paul Boëtius (25) openhartig over zijn reïncarnatie als voetballer bij FSV Mainz 05, wat er misging in De Kuip en waarom hij Oranje niet uit zijn hoofd heeft gezet. ‘Ik voel me zo vrij als een vogeltje.’
Je kunt een Rotterdammer wel uit Rotterdam halen, maar… ‘Rotterdam niet uit een Rotterdammer, hè’, lacht Jean-Paul Boëtius.
We wandelen door Frankfurt en warempel, de stad heeft wel iets weg van Rotterdam. Hij woont er nu iets meer dan een jaar, ingeklemd tussen het Hilton en het nog luxere Sofitel. Als hij de deur uit stapt, staat hij midden in het stadspark van Frankfurter Oper, altijd handig voor hond Koda, die ook alweer bezig is aan zijn derde buitenlandse avontuur. De straat uit links hebben de topdesigners zij aan zij hun ateliers, rechtsaf ligt de oude stad. Overal musea, dat ook nog. Meer dan Berlijn geldt Frankfurt als dé kunststad van Duitsland, maar het is toch vooral de skyline die het ’m doet.
‘Weet je’, vertelt Boëtius, ‘nog steeds krijg ik kippevel als ik over de Van Brienenoord rij en ik zie beneden Rotterdam prachtig verlicht. Vaak ligt mijn vriendin Lisa te slapen, maar haar moet ik dan altijd even wakker maken. Rotterdamse, hè. Maar toen we samen voor de eerste keer naar Frankfurt reden, bekroop ons hetzelfde gevoel. Die hoogbouw, zo mooi vormgegeven. Het ís net Rotterdam. In Basel woonde ik bovenop een berg en had ik koeien in de tuin. Ook leuk, maar dit is toch anders. De mensen bij Mainz vonden het niet erg dat ik in Frankfurt wilde gaan wonen. Misschien wisten ze bij de club ook wel dat ik me hier zou thuis voelen.’
Het is niet alleen de stad die hem dat gevoel geeft, want Jean-Paul Boëtius is in Duitsland vooraleerst voetballer. ‘Als je lekker speelt, is alles lekker’, weet hij. ‘Nou, ik zit uitstekend in mijn vel. Met de club kennen we een wisselvallig seizoen. Als ik naar mezelf kijk en ik doe dat kritisch, kan het natuurlijk altijd beter, maar ben ik wel anderhalf jaar lekker bezig en in alle opzichten gegroeid. Als voetballer én mens.’
De Messi van Mainz wordt hij al genoemd, zeker na die goal tegen Hoffenheim onlangs, toen hij na een geweldige aanname met een snelle solo de 4-1 scoorde. Maar het is niet alleen dat doelpunt. Boëtius’ snelle voeten beginnen zo langzamerhand de Bundesliga te veroveren. Ein Juwel in der Offensive, schrijven de Duitse media. ‘Jaha, Bild en Der Kicker. Als die iets schrijven, kun je er wel van uitgaan dat het klopt, haha. Ze zijn altijd zeer goed geïnformeerd.’
Hij grijnst zijn bekende grijns, die heeft hij niet verloren in Duitsland. Maar verder. ‘Ja, vind je me veranderd?’, vraagt Boëtius. ‘Ik hoor het vaker, hoor. Sterker, hè? Ja, dat ben ik hier ook geworden, fysiek en mentaal. Véél sterker zelfs. Hier zit een andere Jean-Paul dan de speler die nog geen anderhalf jaar geleden Feyenoord verliet. Ik doe veel extra voor mezelf, krachttraining, stabiliteit. Misschien heb ik het licht wel gezien, of ik ben gewoon ouder geworden. Dat kan natuurlijk ook.’
