Hij moet nog dertig worden, maar in nauwelijks één seizoen toverde Julian Nagelsmann 1899 Hoffenheim om van een club die moest vechten tegen degradatie tot een deelnemer aan de Champions League. Afgelopen week tekende de trainersbelofte een nieuw contract tot de zomer van 2021.
TEKST: NICOLAS TAIANA
Bij de geboorte van Julian Nagelsmann, in 1987, had Carlo Ancelotti als speler al vier keer de Italiaanse beker en één scudetto gewonnen. Toch won Hoffenheim op 4 april thuis met 1-0 van Bayern München. Een extreem resultaat dat past in een extreem seizoen. Sinds hij hoofdcoach is van Hoffenheim, kan de uit Beieren afkomstige Nagelsmann een balans voorleggen om u tegen te zeggen. Het hele seizoen bleef hij met zijn ploeg ongeslagen in thuiswedstrijden, nadat Hoffenheim in de eerste seizoenshelft zowel uit als thuis al ongeslagen was gebleven. Sinds de aanstelling van Nagelsmann behaalden alleen Bayern en Borussia Dortmund meer punten. Half maart werd hij verkozen tot Coach van het Jaar in de Bundesliga.
Wanneer Nagelsmann de leiding overneemt bij Hoffenheim, bengelt de club op de troosteloze voorlaatste plaats in het klassement. De blauw-witten hebben net twee nederlagen achter de rug en in totaal nog maar twee overwinningen geboekt, waarvan de laatste al teruggaat tot december 2015. Op de persconferentie bij zijn aanstelling verrast Nagelsmann meteen: ‘Ik neem een gigantische uitdaging aan, die door de huidige situatie van de ploeg natuurlijk nog zwaarder is. Maar dat maakt mij helemaal niet bang. Ik ben er klaar voor.’
‘We weten dat het een gewaagde zet is, maar we zien in hem een enorm talent en we willen hem zijn kans geven’, aldus de 38-jarige technisch directeur, Alexandre Rosen. Samen zijn ze even oud als Arsène Wenger. Ze staan voor veertien finales, te beginnen met een uitwedstrijd tegen Werder Bremen. Na twee groepstrainingen verandert Nagelsmann het tactische plan van zijn voorganger. ‘De spelers merkten dat ik een beetje gek was en begrepen tijdens het duel dat de tactiek niet belangrijk was. Ik zette de ploeg op die manier op het veld om niet alleen Bremen te verslaan, maar ook om de zintuigen van mijn spelers op scherp te stellen. Ze begrepen: Wij kunnen het.’
Nagelsmann laat zijn elftal het afgelopen jaar voetballen in 3-5-2, 4-3-3, 4-1-4-1, 4-2-3-1 of 4-4-2. Soms varieert het per speelhelft, zonder dat dit de prestatie van zijn mannen aantast. En aangezien ‘de weg naar het doel niet lang is als je de bal hoog genoeg verovert’, zoals de Duitser graag benadrukt, creëert hij zijn eigen versie van de door Jürgen Klopp zo geliefde Gegenpressing. Ultrasnelle omschakelingen vormen de heilige graal. Eind oktober beëindigt hij de wedstrijd tegen Hertha BSC met drie aanvallers, terwijl hij een 1-0 moet verdedigen. ‘Ik heb iedere wedstrijd aangepakt met het idee dat je doelpunten moet maken om wedstrijden te winnen. Het is relatief eenvoudig’, vertelt hij. ‘Het is ook belangrijk om een evenwicht in de defensie te hebben, met twee opties. Ofwel: verdedig je heel laag, ofwel: hou je de tegenstander zo ver mogelijk en ben je actief met de bal. Ik verkies actief te zijn, de bal te hebben en kansen te creëren.’