Kik Pierie en Michel Vlap. Namen als stripfiguren met carrières als een Fries jongensboek. Allebei spelen ze vanaf de jongste jeugd voor SC Heerenveen, maar deze zomer maken ze allebei een transfer naar de top. Pierie naar Ajax, Vlap naar Anderlecht. In VI Rebound daarom dit dubbelportret uit december 2017.
Als er ooit weer een verfilming komt van de kinderboekenreeks De Kameleon, heeft de in Sneek geboren Michel Vlap (20) de hoofdrol voor het oprapen. Met zijn ontwapenende voorkomen en uitstraling zie je hem zo als een van de gebroeders Klinkhamer over het water razen, op weg naar een spannend avontuur. Daarentegen vertoont de zeventienjarige Pierie het zelfbewustzijn van iemand die niet alleen fysiek, maar ook mentaal vroegrijp is.
‘Misschien speelt Kik over vijf jaar bij Real en heb ik dan een club in Engeland. Je weet het niet’
Toen Vlap drie jaar geleden voor het eerst werd opgeroepen voor een vertegenwoordigend jeugdelftal, was binnen een mum van tijd heel SC Heerenveen daarvan op de hoogte. Hij was er namelijk zo van ondersteboven dat hij het afbakbroodje dat hij vlak voor het goede nieuws in de oven had gelegd volledig vergat. Gelukkig dat een oplettende ploeggenoot de rooksignalen uit de keuken in het spelershome correct interpreteerde, anders was Vlaps mijlpaal voor Heerenveen misschien uitgedraaid op een duur grapje.
Daartegenover is het spelen van jeugdinterlands voor Pierie al jarenlang zo vanzelfsprekend als water uit de kraan. Toen hij op veertienjarige leeftijd in de clubdocumentaire De Talentenfabriek de vraag kreeg op welke leeftijd hij in het eerste elftal hoopte te staan, klonk zijn antwoord (‘zestien’) meer als een aankondiging dan als een voorspelling.
Een echte Fries zoals Vlap is Pierie (spreek uit: Pieríé) trouwens technisch niet helemaal. Hij werd geboren in Boston, doordat zijn vader Jean-Pierre – een voormalig Nederlands hockey-international – voor zijn opleiding tot chirurg een jaar aan Harvard studeerde. Na dat jaar verhuisde het hele gezin inclusief de jongste aanwinst Kik terug naar Leeuwarden.
Taartje
Pierie en Vlap vertellen hun verhaal spontaan en onbevangen, afgewisseld door korte, gedecideerde intermezzo’s waarin ineens twee ontluikende volwassen profvoetballers doorklinken. Het tekent de ontwikkeling die de twee doormaken. Een half jaar geleden konden ze overal in Friesland moeiteloos over straat, nu zijn ze de trots van SC Heerenveen en wil ineens iedereen wat van ze.
Maar onder elkaar zijn ze gewoon Kik en Michel, voetbalmaatjes die elkaar al meer dan een half leven kennen en apetrots zijn dat ze nu samen in het eerste elftal van hun favoriete club staan. Het leidt tot fraaie een-tweetjes, en niet alleen met de bal waarmee ze al pingelend hotel Tjaarda in Oranjewoud binnenlopen.
Vlap tegen de ober: ‘Ik lust wel wat te eten, hoor.’
Pierie: ‘Jij moet ook altijd eten.’
Vlap: ‘Een taartje of zo? Heb je dat?’
Pierie: ‘Dit is echt niet normaal, hoor.’
Vlap: ‘We hebben net twee keer getraind. Even een lekker hapje, joh.’
Pierie: ‘Jij verandert ook nooit.’