Fernando Ricksen is vandaag op 43-jarige leeftijd overleden, aan de gevolgen van de spierziekte ALS. Ter nagedachtenis biedt VI PRO dit artikel over de geliefde Limburger gratis aan.
De voetballer Ricksen was er één die nimmer terugdeinsde, immer vooropging in de strijd. De mens gaf zich zelfs neus aan neus met de dood niet zomaar gewonnen. Nu zijn laatste gevecht voorbij is, het laatste sprankje kracht uit zijn lichaam gevloeid, is het moment gekomen voor een laatste saluut.
Voetbal International dook daarvoor in zijn archief en stuitte op mooie verhalen en nog mooiere beelden. Daarom: zijn leven verteld aan de hand van 25 beelden.
1993 - DEBUTANT IN DE BAANDERT
Voor Fernando Jacob Hubertina Henrika Ricksen, van 27 juli 1976, was het bestaan al meteen een worsteling. Hij had niet de makkelijkste jeugd in een volkswijk van Heerlerheide die nogal berucht stond. ‘De stenen werden zo vaak tegen de stadsbussen gegooid dat die niet meer door de straat reden’, vertelde hij er eens over in VI. Vanwege een slechte relatie met zijn ouders waren Fernando en zijn broer Pedro vooral op zichzelf aangewezen. Het had toen al helemaal fout met hem kunnen gaan, zo heeft Ricksen altijd goed beseft. ‘Ik denk dat het voetbal mijn redding is geweest.’
Het had toen al helemaal fout met hem kunnen gaan, zo heeft Ricksen altijd goed beseft. ‘Ik denk dat het voetbal mijn redding is geweest’
Beide broers kwamen terecht in de jeugdopleiding van Roda JC, Fernando kwam al snel bovendrijven als bijzonder talent. Maar hij debuteerde niet in Kerkrade in het betaalde voetbal, maar in Sittard. Waar op dat moment overigens wel meer talent rondhing, denk alleen al aan Mark van Bommel. Hierboven staat de eerste foto die ooit in VI verscheen met het karakteristieke hoofd van Fernando Ricksen erop.
Verder achteraan vanaf links: Etiënne Barmentloo, René Hofman, Paul Janssen, Robert Loontjens, Bart Pernot, Anton Janssen, Jerry Taihuttu, Richard Sneekes, de op dat moment net zeventienjarige Fernando Ricksen en Dominik Vergoossen. Midden Pé Ruers (clubsarts), Roy van den Heuvel, Kenneth Nysaether, Randy Samuel, Arno van Zwam, Ruud Hesp, Fred de Jong, Mark van Bommel, Fuat Usta, Egid Kiesouw (fysiotherapeut) en Jan Mulder (materiaalverzorger). Vooraan: René Maessen, Rafael Losada, Patrick Deckers, Tini Ruijs (assistent-trainer), Chris Dekker (trainer/coach), Dick Cooky Voorn (assistent-trainer), Jos Mordang, József Szalma en André van der Zander.
1996 - LIMBURGSE TALENTENFABRIEK
Spartaan Dennis de Nooijer was een van de Eredivisie-aanvallers die al vrij snel na Ricksens profdebuut te maken kreeg met de onverzettelijke belofte uit Zuid-Limburg, nadat het talentvolle Fortuna Sittard het tweede niveau met een kampioenschap in 1995 achter zich had verlaten. Naast Mark van Bommel (zichtbaar op de achtergrond) en Ricksen ontloken in De Baandert onder anderen ook goaltjesdief Ronald Hamming, middenvelder Fuat Usta, Kraanvogel Regillio Simons (inmiddels vooral vader van) en verdediger Jürgen Dirkx (tegenwoordig assistent van).
Chris Dekker was de trainer achter de terugkeer in de Eredivisie, zijn opvolger Pim Verbeek bouwde verder aan het project dat vanaf 1997 werd geperfectioneerd door Bert van Marwijk. Maar Ricksen maakte het absolute hoogtepunt (de zevende plaats in 1998) niet meer mee. Hij had zich laten verleiden door een voormalige politieagent met een ambitieus plan en zakken vol met guldens. Ricksen ging er zelfs voor in de Eerste Divisie voetballen.
1997 - EERSTE ONDERONSJE MET DE WERELDTOP
Dat Josep Guardiola op bezoek kwam, daar hielden weinig Noord-Hollanders zich op 3 augustus 1997 mee bezig. Nee, het publiek in De Alkmaarderhout werd warm van andere dingen. Van Louis van Gaal bijvoorbeeld, die zojuist aan zijn allereerste seizoen als trainer van Barcelona was begonnen. En van al die wereldsterren die zich voor het vriendschappelijke treffen met AZ weer in dat wonderschone blaugrana hulden: Hristo Stoitchkov, Rivaldo, Ivan de la Peña en natuurlijk Luís Figo, die op de foto kennismaakt met het fanatisme van Fernando Ricksen. Het grote Barcelona had het aardig lastig met de Eerstedivisionist en won maar nipt met 1-2.
Dirk Scheringa’s AZ moest de springplank worden voor een gouden toekomst
Het was in zekere zin de eerste ervaring van Ricksen met internationaal topvoetbal. Het niveau waar-ie koste wat kost heen wilde en liefst zo snel mogelijk. Daar had-ie wel een tussenjaar in de Eerste Divisie voor over. Dirk Scheringa’s AZ moest de springplank worden voor een gouden toekomst.
1997 - DUWTJE IN DE RUG VAN JOHAN CRUIJFF
Een paar dagen na het onderonsje met Barcelona beleefde Fernando Ricksen een nieuw hoogtepuntje in zijn nog altijd maar prille carrière als profvoetballer. Hij werd uitverkozen tot Rookie of the Year en ontving uit handen van Johan Cruijff een paar schoenen. Het decor is het splinternieuwe jeugdcomplex van Ajax, De Toekomst. Die van Ricksen zou daar nooit komen te liggen, hij zou de stap naar een Nederlandse topclub gewoon overslaan.
1998 - GOEDE VOETBALLER, VERVELENDE JONGEN
Trainer Willem van Hanegem zag zijn spelers liever vanaf een afstandje feestvieren, of hij ging ergens in de stilte een sigaretje roken, voorzitter Dirk Scheringa liep juist vooraan in de polonaise. En was bij het behalen van het kampioenschap in de Eerste Divisie bij geen fotomoment weg te slaan. Ergens ook wel terecht, want hij was de architect van het nieuwe AZ. Naast Ricksen haalde hij dat seizoen in de Eerste Divisie ook Barry van Galen, Peter van den Berg, Michel Langerak en Robert van der Weert naar de club. Samen met de al aanwezige Oscar Moens, José Fortes Rodríguez, Max Huiberts en Michael Buskermolen vormde dat een basis om meteen door te groeien richting subtop Eredivisie.
Fernando Ricksen kon nogal agressief worden, vooral als hij wat dronk kon dat tot problemen leiden
Fernando Ricksen maakte de groeispurt mee tot de millenniumwisseling. In drie jaar Alkmaar miste hij slechts een handvol wedstrijden en in zijn laatste seizoen begon hij zelfs te scoren. Liefst negen keer, een aantal dat hij daarna nooit meer zou overtreffen. Maar bij AZ was toch niet iedereen rouwig toen bekend werd dat hun ploeggenoot een toptransfer naar het buitenland maakte. ‘Een rare jongen’, noemde Van Galen hem jaren later in de Volkskrant. ‘Een goede voetballer, maar een heel vervelende jongen’, zei Fortes Rodríguez. Zelfs: ‘Een mafkees’, die op de training een ploegmakker zo in tweeën kon schoppen. Ricksen kon nogal agressief worden, vooral als hij wat dronk kon dat tot problemen leiden.
2000 - INSTANT HELD IN IBROX STADIUM
Een voetballer die op ieder moment kon overkoken. Die zomaar een tegenstander bij de keel kon grijpen, of neer kon maaien. Voor de Rangers-supporters was hij meteen een held. Alsof één van hen over dat veld draafde in Ibrox Stadium en als één van hen korte metten maakte met een irritant baasje van de bezoekende partij. Vooral als die een groen-wit gestreept shirt droeg. Op de foto zit Ricksen boven op landgenoot Bobby Petta tijdens The Old Firm.
Rangers-manager Dick Advocaat zal zichzelf wel een beetje hebben herkend in Ricksen, als speler en ook als trainer was hij eveneens niet bepaald de rust zelve. Hij betaalde 3,6 miljoen pond aan AZ voor de Limburger, en haalde diezelfde zomer ook Ronald de Boer en Bert Konterman. Het aantal Nederlanders in de selectie van de Schotse recordkampioen kwam daarmee op zes te liggen, want Giovanni van Bronckhorst, Michael Mols en Arthur Numan waren al actief bij Rangers. De Schotten vonden zo veel goede voetballers alleen maar prachtig, het was echter geen garantie voor succes. Celtic won vier van de vijf Old Firms dat seizoen én alle drie in Schotland te verdienen prijzen (landstitel, FA Cup en League Cup).
2002 - ORANJE-BELOFTE GEHOUDEN
Dit beeld werd vereeuwigd in november 2002, toen Oranje de oosterburen met 1-3 op de knieën dwong. Ricksen is hier in de achtervolging op Oliver Neuville. Het was alweer zijn achtste interland, zijn eerste verdiende hij twee jaar eerder, tegen Spanje. Van bondscoach Louis van Gaal mocht hij twee minuten voor tijd invallen voor Paul Bosvelt. De 1-2 eindstand stond op dat moment al op het scorebord, Fernando Hierro en Jimmy Hasselbaink waren beiden met een rode kaart van het veld gestuurd.
Hij was vele keren voor opschepper versleten als hij weer eens hardop verkondigde dat hij al voor zijn 25ste in het Nederlands elftal zou staan, nu had hij de daad bij het woord gevoegd
Voor Ricksen kwam zo opnieuw een droom uit. Hij was vele keren voor opschepper versleten als hij weer eens hardop verkondigde dat hij al voor zijn 25ste in het Nederlands elftal zou staan, nu had hij de daad bij het woord gevoegd. Ricksen was 24 jaar en 4 maanden toen hij tegen Spaanse grootheden als Raúl, Xavi en (latere Ajacied) Ismael Urzaíz het veld van Estádio Olimpico in Sevilla betrad.
2003 - TOPSCORE IN ORANJE
Na Spanje en Duitsland werd in korte tijd ook Argentinië aan de kant gezet. In februari 2003 won Oranje met 1-0 in De Arena dankzij een late treffer van Giovanni van Bronckhorst. Dat het WK in Japan en Zuid-Korea aan de neus van zo’n sterke generatie voorbij was gegaan, en dus ook Fernando Ricksen... Louis van Gaal vertrok na het debacle, Dick Advocaat keerde terug als bondscoach.
Ricksen staat op de ranglijst van meeste minuten in het Nederlands elftal 236ste, met 767 minuten net achter Bert Konterman en nog net voor Marten de Roon
En zou Oranje samen met zijn assistent Willem van Hanegem naar het EK in Portugal leiden. Alleen, Ricksen was er toen niet meer bij. Op 30 april 2003 speelde hij zijn twaalfde en laatste interland, tegen Portugal. De Limburger bleef in de rust van de oefenwedstrijd in het Philips Stadion van Eindhoven in de kleedkamer achter. Dan nog niet wetende dat het hierbij zou blijven, kon Ricksen terugkijken op een qua resultaten zeer succesvolle periode als international. Geen van zijn twaalf duels in Oranje ging verloren, liefst negen leverden een overwinning op.
Ricksen staat op de ranglijst van meeste minuten in het Nederlands elftal 236ste, met 767 minuten net achter Bert Konterman en nog net voor de flink opstomende Frenkie de Jong. Andere grootheden die het op dit gebied moeten afleggen tegen hem: Gerrie Mühren, Aad Mansveld en Willy Brokamp. Ricksen bleef wel op nul goals steken.
2003 - EINDELIJK DE BESTE VAN SCHOTLAND
Fernando Ricksen viert zijn eerste landskampioenschap in mei 2003, met drie landgenoten: Michael Mols, Bert Konterman en Arthur Numan. Ronald de Boer was dat seizoen topscorer, maar staat niet op de foto. Voor Ricksen was drie keer scheepsrecht dus. Hij was een steunpilaar van Rangers en won ook de Schotse FA Cup en League Cup. Hoewel de selectie nog meer topspelers kende - denk aan Claudio Caniggia, Shota Arveladze, Barry Ferguson, Mikel Arteta en Stefan Klos - duurde de Europese jaargang slechts twee duels. Uit en thuis tegen het Tsjechische Viktoria Zizkov. Na een 2-0 nederlaag daar, werd het na verlenging 3-1 in Glasgow.
2004 - OP EN OVER HET RANDJE
Zo zagen ze hem het liefst op de tribunes van Ibrox Stadium. Voor niets en niemand bang, zelfs voor een levende legende als Alan Shearer niet. En dat het dan af en toe een rode kaart opleverde, ach ja, daar schrok de gemiddelde Schotse voetballiefhebber niet van. Ook van de escapades en vechtpartijen buiten de vier lijnen, als gevolg van, zo zou hij later toegeven, alcoholmisbruik, raakte die niet in paniek. Toen de Limburger Rangers-voorzitter John McClelland in het zwembad gooide en al snel bleek dat die niet kon zwemmen, gniffelden de mensen daarom. Belangrijkste was dat Fernando Ricksen zijn ziel en zaligheid voor de club gaf, die in 2004 voor de tweede keer op rij landskampioen werd.
2005 - CAPTAIN VAN RANGERS
Kind van de club Barry Ferguson en Stefan Klos waren nummer één en twee, maar bij afwezigheid van beiden kreeg Fernando Ricksen uit Heerlerheide de aanvoerdersband van Rangers om zijn biceps geschoven. Hij droeg hem met trots, zoals hij altijd met trots de club van zijn leven diende. Maar niet lang na deze foto, geknipt op bezoek bij Motherwell, eindigde die mooie periode abrupt.
2005 - UIT DE BOCHT DOOR HET SNELLE LEVEN
Glasgow was een zegen voor Ricksen, maar net zo goed een vloek. ‘Ik stond continu in het middelpunt van de belangstelling en was dat niet gewend’, vertelde hij daar later over. ‘Ik ging veel drinken, deed de dingen die ik wilde en éénmaal op het veld ging de knop om. Ik had het vermogen om een hele nacht door te halen en daarna toch goed te kunnen trainen. Spijt heb ik niet van wat ik heb gedaan, maar ik zou het nu wel helemaal anders doen.’
‘Ik begon te flippen. Ik deed mijn kleren uit en begon naakt als een bezetene door het vliegtuig te rennen’
Ondanks zijn nimmer aflatende inzet, brak het snelle leven met de mooiste bolides, vrouwen, drugs en alcohol hem uiteindelijk toch op. Een vlucht naar Johannesburg was de druppel voor Rangers. Nadat hij in onmin was geraakt met de nieuwe manager Paul Le Guen, die hem liever kwijt dan rijk was (‘Hij had maar één ding in zijn hoofd: het uitroeien van Ricksen’), kocht hij op de luchthaven in Glasgow een fles port. De clubarts zag dat, en probeerde het hem uit zijn hoofd te praten. Gaf hem slaappillen. ‘Ik knikte en nam ze braaf in ontvangst. Ik vertelde dat ik ze direct zou innemen. Wat de dokter alleen niet wist, was dat ik bleef doordrinken. Een dodelijke combinatie.’
Ricksen vertelde in zijn biografie Vechtlust wat er toen gebeurde. ‘Ik begon te flippen. Ik deed mijn kleren uit en begon naakt als een bezetene door het vliegtuig te rennen. Ik was compleet de weg kwijt. Ik gooide zelfs nog een glas water over de stewardess. Omdat ik zo dronken was, kon ik me dat later niet eens meer herinneren.’ De rel op tienduizend meter hoogte was voor Le Guen reden Ricksen ogenblikkelijk weer terug naar Schotland te sturen. Hoewel de voetballer in de door voormalig Arsenal-speler en alcoholist Tony Adams opgerichte Sporting Chance-kliniek nog werkte aan zijn verslaving, had hij zijn laatste wedstrijd voor Rangers gespeeld.
2006 - HELPENDE HAND UIT RUSLAND
‘Ik was hoogst verbaasd toen Dick mij belde. Ik nam de telefoon op en hoorde zijn vertrouwde stem. “Fernando”, zei Dick, “hoe gaat het met je?” Veel mensen zeggen zoiets op de automatische piloot, zonder dat ze het echt menen. Dick niet. Dick was oprecht geïnteresseerd. Het kwam uit zijn hart.’
Ondanks de gigantische problemen waarmee Ricksen kampte, belde Advocaat een aantal dagen later opnieuw om te vragen of hij het niet zag zitten in Sint-Petersburg te komen voetballen. De Hagenaar was coach geworden van Zenit en had spelers nodig om de oneindige ambities bij de Russische club te beantwoorden met prijzen. ‘Om daar iets moois neer te zetten, kon hij wel wat nieuwe spelers gebruiken, zei hij. Jongens die veel werk opknapten, zoals ik.’ Ricksen greep de uitgestoken hand stevig vast en trok zichzelf overeind.
2008 - VOOR HET LAATST IN DE SCHIJNWERPERS
Sportief had geen keuze beter kunnen uitpakken dan Ricksens gang naar het oosten. Met Dick Advocaat op de bok won Zenit in 2007 de landstitel en in 2008 volgde zelfs een UEFA Cup. In de finale tegen uitgerekend Rangers werd het 2-0, Ricksen begon en bleef op de bank in het City of Manchester Stadium. In de Premjer-Liga kwam hij ook slechts acht keer in actie. Individueel verliep het namelijk niet al te best met de verdediger/middenvelder. Zijn verslavingen aan drank, drugs en seks verpestten zijn loopbaan volledig. Een jaar na de UEFA Cup-winst leek Ricksen voorgoed voetballer af, hij was de dertig nog maar net gepasseerd.
2010 - KRUIPEND UIT DE HEL
Een alcoholist die een kroeg opent… De foto die bij het uitgebreide interview verscheen, oogstte niet alleen op de redactie van Voetbal International verbazing. Ricksen haalde er zijn schouders bij op. ‘Alle vooroordelen interesseren me niet meer. Ik wil dit gewoon proberen, het is een mooie uitdaging. Seven is een loungebar waar ik zelf naartoe zou gaan. En of het lastig wordt, moet ik maar ondervinden. Waarom zou je het opzoeken, zeggen mensen tegen me. Maar het is heel simpel, je drinkt of je drinkt niet, dat is de keus die je maakt. En of je dan in een café bent, thuis zit of in een pashokje staat, dat maakt dan niet uit.’
Het interview is een verhaal van iemand die bezig is zich terug te knokken uit de hel. Het was 2010 en Ricksen had al bijna twee jaar niet gevoetbald. Hij was er ook nog lang niet, zo gaf hij toe. ‘Ik zit op een 5,5, een nipte voldoende. Iedere alcoholist komt wel weer eens in de verleiding, misschien wel elke dag. Maar zolang ik goed kan functioneren en iedere keer toch weer opsta en er opnieuw van leer, ben ik een tevreden mens.’
2010 - TOCH WEER PROFVOETBALLER
Het interview in VI kwam niet zomaar aan het slot van 2010. Op zijn 34ste was Ricksen namelijk ineens weer profvoetballer. Ruim twee jaar nadat-ie zijn laatste duel voor Zenit Sint-Petersburg had gespeeld. Het was weliswaar op een stuk bescheidener niveau - Fortuna Sittard beleefde niet de beste periode in zijn geschiedenis - maar toch. Bovendien won hij meteen bij titelkandidaat RKC Waalwijk. De eerste uitzege voor Fortuna in 31 wedstrijden.
Weer in het groen-gele shirt won hij meteen bij titelkandidaat RKC Waalwijk, de eerste uitzege voor Fortuna in 31 wedstrijden
‘Het was heerlijk weer op het veld te staan en dit was een droomscenario’, zei Ricksen na dat duel. ‘Ik had na afloop een heerlijk gevoel en voel me fris en fit. Ik wil met Fortuna snel punten gaan pakken. Het doet me pijn als ik zie waar de club staat en als ik kan helpen, waarom zou ik dat dan niet doen? Ik voel me er niet te groot voor. We moeten van die laatste plaats af en misschien kunnen we denken aan een periodetitel.’
Ricksen zou het nog volhouden tot de zomer van 2013. Daarna stapte hij over naar de amateurs van RKSV Minor, waar broer Pedro trainer was.
2013 - EEN EIGEN BIOGRAFIE
In een tijd dat biografieën van voetballers een gat in de markt bleken - de boekentak van Voetbal International scoorde ongekend goed met Gijp, Kieft en Geen Genade van Andy van der Meijde - kon Fernando Ricksen gezien zijn turbulente levenswandel niet achterblijven. De voetballer nam geen blad voor de mond, Vincent de Vries schreef alles op, VI gaf het boek uit. In oktober 2013 verscheen de eerste druk, een maand later was het boek al toe aan de vierde.
2013 - DE AANGEKONDIGDE DOOD
De imponerende verkoopcijfers waren voor een groot deel het resultaat van Ricksens optreden in De Wereld Draait Door. Op 30 oktober 2013 zou-ie samen met ghostwriter Vincent de Vries (rechts op het beeld) zijn biografie bespreken met presentator Matthijs van Nieuwkerk, maar de uitzending werd legendarisch toen de oud-voetballer bekendmaakte aan ALS te lijden. Ineens was hij het nationale gezicht van de verschrikkelijke, dodelijke ziekte waarbij de motorische zenuwcellen in het ruggenmerg en de hersenen afsterven.
2014 - HOEZO IS HET VOETBALWERELDJE KIL?
‘In het voetbal gaat het om de schone schijn en veel liegen is heel normaal. Daar wilde ik geen onderdeel meer van zijn.’ Lang keek Ricksen met een nare smaak terug op de collega’s met wie hij liefde en leed had gedeeld. Hij was dan ook enorm verrast met wat er na het openbaar maken van zijn ziekte allemaal loskwam in dat vaak als kil beschreven voetbalwereldje. Nooit voelde hij meer warmte.
Lang keek Ricksen met een nare smaak terug op de collega’s met wie hij liefde en leed had gedeeld. Hij was dan ook enorm verrast met wat er ineens gebeurde
Bij Fortuna Sittard, de club waar voor hem alles begon, vond in mei 2014 een benefietduel plaats tussen de Eerstedivionist en een All Star-team. En tal van sterren gaven acte de présence. Een greep daaruit: Mark van Bommel, Kevin Hofland, Ronald de Boer, Giovanni van Bronckhorst, Shota Arveladze, Thomas Buffel, Denny Landzaat, Lorenzo Amoruso, Wilfred Bouma, Szabolcs Huszti, Roy Makaay, Oscar Moens, Kiki Musampa, Nacho Novo, Michael Reiziger, Anatoliy Tymoschuk, Ronald Waterreus, Robert van der Weert en uiteraard broer Pedro. Willem van Hanegem was trainer, geassisteerd door Cooky Voorn. Invaller Fernando Ricksen, die al flink wat hinder ondervond van de ziekte, scoorde aan het slot vanaf de penaltystip.
2014 - INDRUKWEKKEND EERBETOON
Fortuna Sittard deed er nog een schepje bovenop. Rond de benefietwedstrijd doopte de club Vak Noord officieel om tot de Fernando Ricksen-tribune. Ricksen was zwaar geëmotioneerd: ‘Het was een mooie, zware, emotionele dag. Dit zijn de mooiste dingen om mee te maken. Ik vind het jammer dat het afgelopen is, maar ik ben wel helemaal kapot.’
2015 - 41.000 MAN VOOR FERNANDO
Wat ze in Nederland konden, konden ze in Schotland ook. Maar dan nog net iets massaler. Liefst 41 duizend toeschouwers trokken naar de benefietwedstrijd van Ricksen in Ibrox Stadium. Door een erehaag en onder luid applaus kwam de ster van de avond het veld oplopen. De held van weleer werd daarna steeds opnieuw stevig aan de borst gedrukt door het publiek van Rangers. Het leverde de ALS-stichting honderdduizenden ponden op, wat hard nodig is bij het onderzoek naar genezing van de ziekte. Ricksen geloofde heilig in een overwinning op ALS en zette zich er tot het bittere einde voor in, met dezelfde overgave als waarmee hij jarenlang over het veld in Glasgow raasde.
2016 - OOK RONALDO VERGEET HEM NIET
Een bijzonder beeld van Ricksen met Real Madrid-voorzitter Florentino Pérez, spelersmakelaar Jorge Mendes en met name Cristiano Ronaldo. De Limburger die in 2016 in een rolstoel terecht was gekomen, legde zelf in Metro het verhaal erachter uit. ‘Ik had ’m al een keer eerder ontmoet, bij de Gouden Bal-verkiezing in Zürich. Toen vroeg hij me een keer naar Madrid te komen. Vanwege zijn drukke schema kwam het er maar niet van, maar we hebben altijd contact gehouden. Nadat hij helaas niet aanwezig kon zijn bij een charity diner van mij, vorige maand in Glasgow, nodigde hij me opnieuw uit. Een paar dagen later zat ik al in het vliegtuig naar Madrid, samen met Veronika en mijn dochtertje Isabella. Voor hen was het ook super. Vooral voor Isabella. Zij is een grote fan van hem en vond het fantastisch dat zij ook een knuffel van hem kreeg.’
‘Omdat het heel moeilijk voor mij wordt, zal dit de laatste benefiet zijn. Laten we er een avond van maken om nooit te vergeten’
De ontmoeting rond de Champions League-wedstrijd Real Madrid-Legia Warschau stond niet op zich. Op Diego Maradona na die een ontmoeting in Brunssum op het allerlaatste moment afzegde, verloor de voetbalwereld Ricksen nooit uit het oog en hielp hem in de strijd tegen ALS. In juni van dit jaar was er nog een benefiet in Glasgow, die de oud-voetballer zelf als ‘de laatste’ betitelde. ‘Omdat het heel moeilijk voor mij wordt, zal dit de laatste zijn. Laten we er een avond van maken om nooit te vergeten.’
2019 - DE LANGE, MOEDIGE STRIJD IS TEN EINDE
Dit is de Fernando Ricksen van voor de grootste onheil in zijn leven: vol energie, zin in wat komen gaat, niets of niemand deed hem wat. De Limburger hield zijn lange, indrukwekkende, moedige strijd tegen ALS nog heel lang vol, hopend op een glorieuze overwinning. Maar deze woensdag verloor hij zijn grootste gevecht.