Hij speelde een bijrol in het historische sprookje van Ajax, maar voor Kostas Lamprou had dat droomjaar een bittere bijsmaak. Bij Vitesse gaat de 27-jarige keeper vol goede moed een nieuwe uitdaging aan. ‘Ik heb ermee leren leven dat ik áltijd twee of drie keer zo hard moet werken.’
De automatische schuifdeur van trainingscomplex Papendal zoeft open en met een theatraal loopje paradeert Kostas Lamprou de lobby in. ‘Goedemorgen allemaal!’ Het plukje aanwezigen kijkt op, er verschijnt spontaan een lach op alle gezichten. ‘Goedemorgen Kos! Kopje koffie?’ De begroeting van receptioniste Bernadette doet vermoeden dat het haar zoon is die net is komen binnenwandelen. Met het afwijzende antwoord (‘Nee, ik heb net al Starbucks-koffie op’) neemt ze geen genoegen. ‘Maar deze is met liefde gezet, jongen.’ Lamprou glimlacht vertederd en loopt even later dus opgewekt rond met een bekertje automaatkoffie in zijn hand. Dat er over zijn keeperskwaliteiten (lees: zijn lengte) altijd discussie zal zijn, daar kan hij wel mee leven. Om lachen zelfs. Maar over zijn sociale kwaliteiten bestaat geen enkele twijfel. Niet bij Feyenoord, waar hij opgroeide. Niet bij Excelsior, waar hij op huurbasis speelde. Niet bij Willem II, waar hij uitgroeide tot publiekslieveling. En na amper drie weken blijkbaar ook al niet meer bij Vitesse.
Die twijfels zijn er ook niet bij Ajax, waar Lamprou de afgelopen twee jaar onder contract stond. Al voorafgaand aan het duel tussen zijn oude en nieuwe club (2-2) moest hij afgelopen zaterdag de ene na de andere knuffel uitdelen, na afloop kletste hij in de catacomben minutenlang bij met voormalig concullega Andre Onana. Het zegt veel: ex-collega’s lopen met hem weg. Dat hij hen onder ogen moest komen als bankzitter, doet hem niet zoveel. ‘Remko Pasveer krijgt voorlopig de voorkeur. Dat lijkt me ook logisch, gezien vorig seizoen. Maar laat duidelijk zijn dat ik de strijd aanga. Ik wil meer gaan spelen dan de laatste jaren.’ Een nieuwe start, na een Amsterdams avontuur met een wrang einde.
‘Ik ben een makkelijk slachtoffer, al mijn hele carrière’
Voor het begin van dat avontuur moeten we terug naar donderdag 27 juli 2017. De goalie heeft Willem II een paar maanden daarvoor laten weten dat hij geen nieuw contract wenst te ondertekenen en omhoog wil. Maar nu het Eredivisie-seizoen op het punt van beginnen staat, zit Lamprou plots thuis. Zonder club, zonder uitzicht op die stap omhoog. Met de handen in het haar zit hij die dag in een akelig leeg appartement, tegenover zijn ouders.
Gerelateerde artikelen