Langs de weg die je Wythenshawe binnenleidt, niet bepaald de veiligste buurt van Manchester, hing wekenlang een doek. Of beter: een met spuitbus beklad, wit laken dat wapperde in de wind. ‘Rashford 1, Boris 0’, luidde de boodschap. Inmiddels staat het al 2-0. Een portret van de 23-jarige trots van de volkswijk die prime minister Boris Johnson tot twee keer toe voor schut zette en van Queen Elizabeth een koninklijke onderscheiding ontving.
Selfies in glimmende torso, geknipt vanaf de boeg van een enorm jacht. Tripjes per privéjet, een gouden Rolex losjes om de pols. De ene auto nog exclusiever dan de andere. FIFA spelen op een sneeuwwitte bank in een huiskamer die bemoeienis van een bekende stylist verraadt. Broeken met modieuze gaten, een lekker drukke trui van Dolce & Gabbana en het nieuwe gezicht van Burberry. Wijze spreuken en diepzinnige teksten over het hele lichaam, engelenvleugels op de schouderbladen alsof-ie elk moment het luchtruim zou kunnen verkiezen.
Manchester United-aanvaller Marcus Rashford is een jonge superster zoals zo veel jonge supersterren met een jaarsalaris dat de tien miljoen euro overstijgt. En tegelijk is hij volkomen uniek.