Eind 2017 telt Nederland bijna driehonderd zaakwaarnemers. Langs de vaderlandse velden zijn zowat evenveel managers op miljoenenjacht als in heel Duitsland. Een KNVB-keurmerk moet nu de bonafide makelaars gaan scheiden van de cowboys.
Lounge 54 in Leiden heeft op het eerste gezicht weinig te maken met voetbaltransfers. Het is een roze en blauw verlicht koffiehuis met op tafel shishas. Geenszins lijkt dit op het kloppend hart van een managementbureau met continu rinkelende telefoons en secretaresses die privévliegtuigen boeken naar de voetbalhoofdsteden van Europa. Op de inrit staat geen sportbolide geparkeerd, binnen zijn geen memorabilia te vinden van wapenfeiten in de skyboxen en er liggen geen flessen Dom Perignon klaar in ijsemmers om mee te proosten op nieuwe contracten. Volgens het handelsregister zit de bareigenaar wel degelijk in de voetbaltransfers, alsook in eetcafés en exploitatie van speelautomaten. Horecabaas Mehmet Demirbag is een van de 277 voetbalmakelaars die momenteel bij de KNVB staan geregistreerd. In de lente meldde hij zich aan. Hij stuurde een verklaring van goed gedrag en betaalde 544 euro en 50 cent. Toen was hij zaakwaarnemer. ‘In de zomer had ik de kans om een leuke transfer te doen, helaas ging die uiteindelijk niet door.’
De uitbater van het koffiehuis raakte enthousiast bij het volgen van voetbalnieuws. Mino Raiola die iets van veertig miljoen kreeg voor een transfer, Rob Jansen die een miljoentje declareerde bij FC Twente. Dat klonk goed. ‘Ik wil al heel lang de voetbalindustrie in. Voetballer ben ik niet geworden, dus misschien dat het zo kan. Er gaan in die wereld rare bedragen om. Als je toevallig een keer op de goede plek staat, dan kan je leuk verdienen.’
Gevolg van de steeds dichter begroeide jungle zonder spelregels is een keiharde strijd om de talenten
