Zaterdag gaat het toernooi om de Confederations Cup van start. Voor gastheer Rusland is het een generale repetitie voor het WK van 2018. Dit alles tegen de achtergrond van achterlopende voorbereidingen en toenemende politieke spanning.
TEKST: JOOST BOSMAN
I. De organisatie
Rusland maakt begin 2009 bekend dat het een van de WK’s in 2018 of 2022 wil organiseren. Het moet in de eindronde concurreren met Engeland en gezamenlijke kandidaturen van Nederland/België en Spanje/Portugal. Op 2 december 2010 kiest de FIFA voor Rusland, dat in de tweede ronde met dertien stemmen de uitverkiezing incasseert. Spanje en Portugal eindigen als tweede met zeven punten, Nederland en België krijgen slechts twee punten. Engeland ligt er na de eerste ronde al uit.
Direct doen geruchten over omkoping de ronde. Met name Engeland voelt zich in het pak genaaid door de overwinning van Rusland (en die van Qatar, dat het toernooi van 2022 krijgt). Volgens de Engelse Football Association zijn er sterke aanwijzingen dat beide landen steekpenningen hebben betaald. Het FIFA-rapport dat in november 2015 de beschuldigingen ongegrond verklaart, veegt de FA-klacht van tafel als volstrekt onvoldoende. Bondsvoorzitter Greg Dyke pleit voor een nieuw onderzoek, terwijl zijn voorganger David Bernstein de UEFA-leden oproept beide toernooien te boycotten. De Duitse voetbalbond DFB gaat zelfs zover de UEFA te verzoeken de FIFA te verlaten totdat er een eerlijk onderzoek naar de vermeende corruptie heeft plaatsgevonden.
Vitaly Mutko, de Russische minister van Sport en de voorzitter van het comité dat het WK naar Rusland haalt, mept meteen hard terug. Hij beschuldigt op zijn beurt het Engelse voetbal van diepgewortelde corruptie en vindt dat de FA moet ophouden met zeuren. Later schaaft hij de scherpe kantjes van zijn uitlatingen, door te stellen dat ‘als je maar lang en diep genoeg zoekt, je in ieder land corruptie aantreft’.
Mutko, een politieke veelvraat en sportdier, gaat energiek van start. Hij neemt ook het voorzitterschap van de Russische voetbalfederatie op zich om de organisatie van het toernooi in goede banen te leiden. Maar in eigen land is hij niet populair. Russen vinden hem te ijdel, wat ook blijkt uit het feit dat hij voortdurend Engels probeert te spreken, terwijl hij die taal niet beheerst. Zo worden zijn woorden Lets mie spiek from maj chart in Iengliesj, die hij met een zwaar accent uitspreekt tijdens de FIFA-bijeenkomst in december 2010, een monsterhit op YouTube.
Daar komt eind 2015 het Russische dopingschandaal bij. Hoewel Mutko het WADA-rapport briesend naar het rijk der fabelen verwijst, en ook de meeste Russen er weinig waarde aan hechten, weten velen stiekem wel beter. Het is geen toeval dat de minister van Sport in de herfst van 2016 wordt gekroond tot vice-premier, een van de vele in Rusland. Het lijkt een promotie, maar het heeft er alle schijn van dat het Kremlin Mutko vooral ziet als aangeschoten wild dat moet worden kaltgestellt.