In balverliefd elke week aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week doen we mee aan de open monumentendag bij Vitesse.
Het is 16 mei 1981. Ik mag als klein ventje met oom Joop mee naar een uitwedstrijd van Vitesse. Helemaal in Helmond. Stilletjes luister ik achter in de auto naar de mannentaal. We hebben kaarten voor de tribune waar de supporters van Helmond Sport staan. Geen sjaals en niets laten merken, zijn de instructies. Oom Joop is echt klaar met de enige aankoop, Wim van Dongen. Ik hoop maar dat Van Dongen vandaag wél goed speelt, anders zie ik ons al met de rust weer op de terugweg. Vitesse begint aardig, totdat na een paar minuten de bal bij Van Dongen komt. Ik kijk tussen twee brede mannenruggen door en geloof mijn ogen niet. Vanaf de middenlijn schiet hij de bal terug, met een keurige boog belandt die over de grabbelende doelman heen in het net. Mijn oom wil naar huis, de anderen vinden gelukkig dat je dan je club in de steek laat. En er zijn nog 87 minuten te spelen. Niets aan de hand. Bij 5-0 lopen we de tribune af en ik heb het gevoel dat heel Helmond ons staat uit te lachen.
Het vreemde aan dit verhaal is vooral dat ik het nu, 38 jaar later, nog weet. Een wedstrijd die nergens om ging, met nauwelijks publiek. Waarschijnlijk kloppen er details niet, maar verder weet ik bijzonder weinig uit die tijd. Geen idee hoe het op school ging, geen idee of ik een vriendinnetje had. Het is gelukkig geen exclusieve afwijking. Geen reden om eens bij een psycholoog langs te gaan. Bijna iedere voetballiefhebber die ik ken, heeft de krankzinnigste herinneringen aan futiliteiten op en om het veld in de stadions.
Dat ik er vandaag aan terugdenk, heeft ook wel een reden. Dat komt doordat ik over de geschiedenis van Vitesse aan het lezen was als voorbereiding op een bezoekje. Mooie lijvige boekwerken over de imposante historie van de stokoude club. Na een uitgebreid ontbijt met een lekker dikke zaterdagkrant rijden we over de brug bij Arnhem. Wereldberoemd. Een brug te ver voor onze bevrijders die 75 jaar geleden uit de lucht kwamen vallen met hun parachutes. Dat seizoen werd Vitesse eerste in de Tweede Klasse C Oost na duels met clubs als Rheden, Aalten en het Nijmeegse SCH. In 1942 vierde de club haar vijftigjarige bestaan met een wedstrijd tegen Ajax. Op het veld vormden pupillen een grote V. Iedereen vond het prachtig, want die V was natuurlijk niet van Vitesse, van victorie, een stiekeme middelvinger naar de bezetter.
Op het trainingscomplex Papendal kun je nog steeds de plaquette vinden met de namen van de elf leden van de Vitesse-familie die de oorlog niet overleefden. Genoeg te vertellen op deze open monumentendag. Want dat is het vandaag. En ons oog is eerder deze week gevallen op een kleine aankondiging van de supportersvereniging. Die wil graag de geschiedenis van de club overdragen. Daar zijn wij altijd voor in.