-
Johan Derksen
Het is niet altijd makkelijk om Europees kampioen te zijn. Roberto Mancini beleefde onlangs een nachtmerrie in de play-offs om een WK-ticket. Niet het favoriete Italië staat deze dinsdag tegenover Portugal, maar Noord-Macedonië. De enige keer dat Oranje de Europese titel won, kreeg het bijna net zo snel een immense teleurstelling te verwerken.
Vraag het Leo Beenhakker maar. De inmiddels bijna tachtigjarige Rotterdammer kreeg in 1990 de voorkeur boven Johan Cruijff en werd bondscoach van een heus sterrenensemble, maar zal met weinig plezier terugdenken aan het WK in Italië. Ondanks de aanwezigheid van Marco van Basten, Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Ronald Koeman en Jan Wouters ging het helemaal mis voor de heersend Europees kampioen. (West-)Duitsland, de uiteindelijke wereldkampioen, nam revanche voor de verloren halve finale van 1988 en het Nederlands elftal kon ondanks de favorietenrol al na de achtste finale naar huis.
Het verschil tussen deze twee vedetten is dat het succes Jürgen Klinsmann niet heeft veranderd, terwijl Marco van Basten zich bij vlagen als een onuitstaanbare kwal gedraagt
Op de dag van de vriendschappelijke interland tegen Duitsland in de Johan Cruijff Arena gaan we bijna 32 jaar terug in de tijd. Johan Derksen kon amper geloven wat-ie zag, doopte zijn pen in een pot met bijtend gif en schreef als afgevaardigde van VI de nationale frustraties van zich af. Op het einde van de tekst: de destijds wekelijkse column van Beenhakker, die zijn kant van het verhaal vertelt en meteen een eerste onthulling doet.
Succes kan als doping werken, zo begint Johan Derksen zijn verhaal over het met 2-1 verloren WK-duel. Het kan een bron van inspiratie zijn en motiverend werken. Sommigen krijgen er nooit genoeg van en worden blinde egoïsten die alles willen winnen. Succes kan echter ook verlammend werken. Sommigen gaan zich er blasé door gedragen. Zij worden arrogante vedetten die door niets en niemand meer te inspireren zijn en het niet meer op kunnen brengen om tot op de bodem te gaan.
Anderen gaan zichzelf overschatten, lopen naast hun schoenen, verliezen alle nuances uit het oog en geloven dat zij over uitzonderlijke kwaliteiten beschikken. Leo Beenhakker is daar een saillant voorbeeld van. Op topniveau maakte hij nooit bijster veel indruk als coach. Dankzij een onbegrijpelijke tactische zet van hem plaatste Nederland zich vier jaar geleden niet voor het WK in Mexico en ook bij Real Madrid liet hij het op de beslissende momenten afweten. Voor zijn komst veroverde Real Madrid twee jaar achtereen de Europa Cup, maar vervolgens werd er tijdens het drie jaar durende bewind van Leo Beenhakker geen enkel internationaal succes behaald.
