Een snorretje op de bovenlip alsof het er met fijne kwast en engelengeduld op is gezet. Rechterhand losjes in de broekzak, borst vooruit, blik op de einder. Blinkend kostuum, met niet één maar twee rijen knopen, wat koningen, keizers en andere edelen altijd extra gewicht geeft. Zo presenteerde Samuel Eto’o Fils zich onlangs als nieuwe president van de Kameroense voetbalbond.
Ja, het voormalige luipaard dat ruim twee decennia op doelpunten joeg, heeft wel gevoel voor stijl. En een historisch besef, gezien het jeugdkiekje dat hij vlak voor het staatsportret op zijn Instagram-account heeft geplaatst. Een kereltje nog, en niet gestoken in peperduur maatpak, maar in een wit shirt en tuinbroek. Voor de rest straalt de acht-, negenjarige minstens zoveel allure uit als de veertigjarige Eto’o. Rechterhand losjes in een broekzak, borst vooruit, blik vol vertrouwen recht in de cameralens.
'Als je ergens in gelooft en de kracht hebt nooit op te geven, kan het gebeuren. Kan het lukken. Ik ben het levende bewijs dat het mogelijk is'
Eusébio werd afgelopen week tachtig jaar geleden geboren in Mozambique en groeide vervolgens (in Benfica- en Portugal-shirt) uit tot eerste Afrikaanse voetbalster op het wereldpodium. De Algerijn Rabah Madjer maakte op magnifieke wijze – met een hakje – het verschil in een Europa Cup I-finale. Roger Milla leidde Kameroen op 38-jarige leeftijd naar de kwartfinale van een WK en werd vier jaar later de oudste doelpuntenmaker ooit op een mondiale eindronde. George Weah, inmiddels president van zijn land Liberia, won als eerste en nog altijd enige Afrikaan ooit de Ballon d’Or. Toch is het hele continent eensgezind: maar Eto’o was de allergrootste.
De wervelwind die pas in 2019 ging liggen, is de trots van Afrika. En inmiddels ook letterlijk het gezicht, als hij zijn vrienden in Kameroen verwelkomt voor de 33ste editie van de Afrika Cup. Het gezicht van het moderne Afrikaanse voetbal, zo is zijn vurige wens. Waarbij ook de laatste barrières uit de weg zullen worden geruimd. ‘Dat een Afrikaans land het WK wint, dat is al veertig jaar mijn grootste wens’, sprak hij onlangs nog. ‘Maar om te winnen, moet je allereerst in jezelf geloven.’ En wie kan ze dat nou beter bijbrengen dan Monsieur Confidence zelf?
ZELF HET PERFECTE VOORBEELD
‘Het was een ijskoude winterdag, toen ik in korte broek en T-shirt aankwam in Madrid.’ Tot het ogenblik dat hij zijn laatste adem zal uitblazen, vergeet Eto’o nooit meer hoe zijn Europese avontuur begon. De grote droom die hij met miljoenen Afrikaanse jongens deelde.
Hij was dertien jaar, en stond daar met zijn koffertje op het vliegveld. Hoe goed hij ook om zich heen keek, hij zag nergens het logo van Real, of iemand met een bordje met zijn naam erop. Het Spaans was hij niet machtig, dus snapte hij weinig van alle boodschappen in de aankomsthal. Hij voelde met de minuut de paniek toenemen.
