Volendam is in extatische sferen. Dat betekent dat ze aan de boorden van het IJsselmeer beweren dat het wel aardig gaat. Het vissersdorp is nuchter als altijd, ook als er een periodetitel lonkt en er een megatalent rondloopt in het oranje shirt.
Het gaat snel in het profwereldje. Het nieuwste bewijs is Micky van de Ven, een achttienjarige centrumverdediger van FC Volendam. Tegenstanders, trainers, scouts, supporters; iedereen weet ons te vertellen wat een bijzondere jongeling er bij de Volendammers rondloopt. We gaan op onderzoek uit, worden bedolven onder de lofzangen over het nieuwste Hollandse, defensieve toptalent en maken kennis met de broodnuchtere Van de Ven zelf.
We reizen niet louter voor de onbekende, nieuwe grootheid af naar het vissersdorp. FC Volendam-NEC is de periodekraker van speeldag 17. De thuisploeg wint de onderlinge confrontatie met 3-1 en bezet na acht wedstrijden poleposition in de strijd om het tweede play-offticket. Koploper SC Cambuur hijgt in de nek. De wederopstanding van Volendam is in volle gang. De ploeg die lang werd aangeduid als Het Andere Oranje heet tegenwoordig Het Nieuwe Oranje. Een slim marketingtrucje, berustend op waarheid. Alles is anders aan De Dijk, er gloort weer hoop, op de klanken van de Volendamse muziek deint de meute weer mee. Na uiterst magere jaren en veel chagrijnige blikken is de lach terug. Trainer Wim Jonk en zijn staf hebben het charme-offensief ingezet op het veld en de vonk naar het immer kritische Volendamse publiek slaat voorzichtig over.
Jonk lacht minzaam zoals hij dat zo fraai kan, als we hem na de zege op NEC confronteren met de nieuwe werkelijkheid in het Volendamse. Gekrulde mondhoeken, een jongensachtige fonkeling in zijn ogen en een trotse blik. ‘Ik heb de mensen hier de laatste jaren wel chagrijniger zien kijken, ja’, bevestigt de coach. ‘Alles staat of valt met voetbal. Als je goed speelt, haal je punten. En als je punten haalt, is iedereen blij.’
Het leven is simpel, waarom zou je het moeilijker maken dan het is? Jonk is een romanticus van het zuiverste soort. De tweede periodetitel lonkt, de reactie van de trainer is voorspelbaar. ‘En dan? Als we hem winnen, zijn we dan klaar? Stoppen we dan met ontwikkelen?’ Met FC Eindhoven en MVV Maastricht als resterende opponenten lonkt een tussentijdse beloning voor de opmars van De Wijdbroeken. ‘Zo simpel als het klinkt zal het niet zijn. Onze belangrijkste missie toen we begonnen was: met grotendeels dezelfde groep ander voetbal spelen en de energie terugbrengen in het stadion. Aanvallend voetbal gebaseerd op onze spelprincipes. We moeten nu dus gewoon blijven voetballen, doen waar we goed in zijn en nog veel beter in willen worden. We hebben een prachtige reeks, maar de weg is nog lang. Als we blijven verbeteren, winnen we nog meer wedstrijden en gaan we meedoen om de bovenste plaatsen.’ Jonk stelt hogere doelen, maar eigenlijk is er maar één doel. ‘Goed, verzorgd voetbal spelen.’