Het is slechts een eerste meetmoment, maar alles wijst in de vijf grote competities op machtsverschuivingen. Het is zelfs mogelijk dat dit seizoen alle kampioenen hun titel moeten afstaan. Een blik op de ontwikkelingen in Duitsland, Engeland, Frankrijk, Spanje en Italië.
Bundesliga: bedenktijd voor Bayern
Altijd is er even de blik naar boven. De temperatuur bij Bayern München is goed af te lezen van de gezichten van Uli Hoeness en Karl-Heinz Rummenigge. Een duim naar beneden betekent crisis. De trainerswissel in Beieren was onvermijdelijk, omdat een deel van de spelersgroep de oefensessies van Carlo Ancelotti niet langer serieus kon nemen. Het was bezigheidstherapie met voetbalmiljonairs. Vond een aantal van hen. Elke crisis heeft zijn eigen aanleiding. Een rode draad in de Bayern-misère valt wel te distilleren: een coachwissel is de laatste twee keer de aanduiding geweest van een korte overgangsperiode met een andere kampioen. Tijdens het seizoen waarin Louis van Gaal ontslag kreeg, in april 2011, pakte Borussia Dortmund met Jürgen Klopp de landstitel, terwijl Andries Jonker de competitie als interim-trainer afmaakte. Het jaar dat Jürgen Klinsmann bij Bayern als verlosser werd binnengehaald eindigde in een deceptie, met verhalen over Boeddhabeelden en VfL Wolfsburg als de verrassende kampioen. Een overeenkomst met dat seizoen is de aanstelling van Jupp Heynckes. Net als toen is de nu 72-jarige trainer aangesteld om de komende maanden te overbruggen. Bedenktijd dus na vijf titels op rij. Over dik drie weken zal blijken of het bij bedenktijd blijft of dat Bayern de pressingmachine van Peter Bosz nog kan achterhalen. De centrale vraag: zijn de spelers groter dan het systeem of andersom?
Sleutel: Borussia Dortmund-Bayern München, 4 november, 18.30 uur
Premier League: één stad, twee werelden
De machtsovername werd een jaar geleden al aangekondigd. Met Pep Guardiola en José Mourinho belandden twee totale tegenpolen in dezelfde stad. Aanval versus verdediging, romantiek versus realiteit. Ruwweg dan. Het is de voetbalwereld in het klein, maar dan heel erg uitvergroot. Vorig seizoen strandde Manchester City als derde, op vijftien punten van Chelsea. Bij Manchester United lag de focus al vrij vroeg op de prijzen die het wél kon winnen. De zesde plaats in de competitie oogde vrij armoedig, maar daartegenover stonden wel winst van de League Cup en de Europa League. Realiteitszin in extreme vorm.
De seizoenstart is een blauwdruk van de werkwijze van de twee trainers. Het huidige doelsaldo van City en United doet misleidend aan. De ploeg van Guardiola gaat op avontuur over de middenlijn, terwijl het team van Mourinho rond die plek kijkt wat de mogelijkheden zijn. Pas als het veilig is, drukt Manchester United door. De wedstrijden tegen Everton en Swansea City bijvoorbeeld eindigden in 4-0, maar in beide duels werden drie van de vier doelpunten na de tachtigste minuut gemaakt. Manchester United heeft de adem en vooral het geduld om te wachten tot het evenwicht van een wedstrijd zijn kant opvalt. Manchester City is ongeduldiger, daardoor spectaculairder maar ook kwetsbaarder. De titelrace zal de voetbalwereld op een bepaald moment in tweeën splitsen. Hou je van voetbal of hou je van winnen?
Sleutel: Manchester United-Manchester City, 9 december, 16.00 uur
Ligue 1: PSG als rondreizend circus
Bij AS Monaco viel vorig seizoen alles samen. Als over pakweg tien jaar met de teamfoto in de hand wordt teruggekeken naar de jaargang 2016/17, zal dit de conclusie zijn: een uniek stel. Leonardo Jardim zag bijna zijn hele basisteam wegvallen en raakte Kylian Mbappé kwijt aan de concurrent. Het is het verhaal van dit seizoen en de komende jaren. De ambitie en de daaraan gepaarde financiële slagkracht zal leiden tot een ongekende dominantie van Paris Saint-Germain. Het team van Unai Emery wordt een rondreizend circus, waarbij vooral de Europese wedstrijden als maatstaf zullen dienen. In de Ligue 1 is het aan Mbappé, Edinson Cavani, Neymar en een vierde uitverkorene om de gesloten defensies van de tegenstander kapot te voetballen. Dat lukte de eerste acht competitie-duels slechts één keer niet. Op bezoek bij Montpellier, dat in een 5-3-2 opereerde, bleef het 0-0. Een resultaat dat tegen dit PSG als een overwinning mag worden gezien.
Sleutel: AS Monaco-PSG, 26 november, 21.00 uur
Primera División: de toverschoenen van Messi
Je kunt de seizoenstart vatten in twee simpele statistiekjes: 21-14 en 11-0. Barcelona won al zijn competitiewedstrijden, terwijl Real Madrid in het eigen Bernabéu-stadion tweemaal gelijkspeelde en zelfs een keer verloor. Daarmee zijn de zeven punten verschil op de ranglijst verklaard. De 11-0 is de privéoorlog die al jaren woedt in La Liga. Lionel Messi scoorde elf keer in de eerste zeven wedstrijden, terwijl Cristiano Ronaldo in zijn eerste drie competitieduels vaker een doelpoging (22 in totaal) ondernam dan alle spelers in de eerste zeven duels. Desondanks scoorde hij (nog) niet. Meer nog dan de voorbije jaren leunt Barcelona op het talent van De Vlo. Een logisch gevolg van het wegvallen van Neymar. Als een magneet trekt Messi het spel naar zich toe. Omdat hij van nature naar de bal en ruimtes trekt van waaruit hij gevaarlijk kan worden, maar vooral omdat hij voor al zijn ploeggenoten de eerste optie is. Je kunt zeggen dat ze bij Barcelona met een Messi-radartje spelen. Dat is zowel de kracht als de zwakte van het team. Real Madrid is als selectie uitgebalanceerder en moet in staat zijn langzaam naar Barcelona toe te klimmen op de ranglijst als Messi zijn toverschoenen een keer niet heeft aangetrokken.
Messi is zowel de kracht als de zwakte van Barcelona
Sleutel: Barcelona-Real Madrid, 23 december, 13.00 uur
Serie A: Napels droomt
Francesco Totti is nooit gezwicht voor de verleidingen van clubs met grote vitrinekasten. De Romein voelde zich thuis in zijn stad en zou tien titels met welke club dan ook zo inruilen voor één kampioenschap met AS Roma. De laatste keer dat Napoli de scudetto won, werd Marco van Basten topscorer van de Serie A. Toch zijn de resten van dat titelfeest nog zichtbaar in de stad waar de Champions League-hymne zo heerlijk wordt meegebruld. Napoli is zonder meer de meest intense club van Italië. De zuidelijke honger naar erkenning wordt momenteel gestild door een ploeg die iedere Napolitaan met de borst vooruit laat lopen. Napels is in de ban van het Sarrismo. De kans is aanwezig dat het project van Maurizio Sarri strandt in schoonheid, maar na zes landstitels op rij en het vertrek van Leonardo Bonucci naar AC Milan is Juventus op zoek naar een nieuw evenwicht. Lag de nadruk de afgelopen jaren op de uitmuntende organisatie met Buffon en de achterhoede als kern, daar trekt nu Paulo Dybala het spel steeds nadrukkelijker naar zich toe. De Argentijn maakte in de eerste zeven duels tien van Juve’s twintig competitiedoelpunten. Bij Napoli is Dries Mertens topscorer met zeven Serie A-treffers, terwijl liefst elf verschillende voetballers in de eerste zeven speelronden wisten te scoren.
Sleutel: Napoli-Juventus, 1 december, 20.45 uur