Al dertig jaar is hij voetbalbestuurder. Eerst bij Ajax, daarna bij de KNVB. Volgende week legt Michael van Praag (72) de voorzittershamer neer. Zijn laatste jaren waren roerig, met twee verloren verkiezingscampagnes en een rol als mikpunt op Twitter. ‘Er schuilt een provocateur in mij.’
‘De Van Pragen houden van applaus’, zei u eens. Gaat u de schijnwerpers missen?
‘Nee, hoor. Om te beginnen zit ik tot het voorjaar van 2021 nog in het bestuur van de UEFA. Daarnaast ben ik voorzitter van de Nederlandse Sportraad, waar ik steeds drukker mee ben. En in mijn drie bandjes zit ik ook op een podium. Bij de KNVB ga ik de mensen erg missen, maar als je puur kijkt naar de functie van bondsvoorzitter, dan moet ik concluderen dat die in de loop der jaren enorm is veranderd.’
Hoe komt dat?
‘Toen ik begon, bestond het bondsbestuur uit zeven personen. De directie zat er als toehoorder bij. We kwamen elke zes weken samen en er was veel discussie over de zaken in het betaalde en amateurvoetbal. De voorzitter discussieerde mee over de inhoud. Later is het bondsbestuur, na de reorganisatie waarvan ik zelf een groot voorstander was, uitgedund naar drie personen en nog meer zaken werden gedelegeerd aan de directieleden, die met mij nu zelf het bondsbestuur vormen. Zij informeren mij uitstekend, maar het gevolg van dit model is wel dat de bondsvoorzitter iets meer op een eiland is terechtgekomen. Het persoonlijke contact en de inbreng zijn minder. Dat ervaar ik als een gemis. Ik lijd er niet onder, maar om het optimaal te maken, zou ik de structuur veranderen zoals dat ooit de bedoeling was: een bondsbestuur met één raad van commissarissen en niet twee aparte toezichthoudende organen voor de profs en amateurs, zoals nu nog het geval is.’
‘De voorzitter is een soort oppertoezichthouder geworden. Alleen: het gekke is dat in onze statuten nog steeds staat dat de bondsvoorzitter de algehele leiding heeft over de KNVB’
Heeft de bondsvoorzitter nog wel wat te vertellen?