Er zullen spelers zijn die als Christian Gyan met beide handen ten hemel de hulp van God zullen afsmeken. Er zullen spelers zijn die stilletjes een schietgebedje doen, die een amulet om hun hals nog snel een laatste kus geven, en spelers die met twee, drie keer diep zuchten de spanning van zich af hopen te laten glijden. Steven Caulker zal alleen even de ogen sluiten en hij is er klaar voor om Sierra Leone het grootste voetbalsucces aller tijden te bezorgen.
Na de 0-0 tegen het Algerije van Riyad Mahrez volgde de miraculeuze 2-2 tegen het Ivoorkust van Sébastien Haller en Wilfried Zaha. De centrale verdediger die deze maand op zijn dertigste debuteerde voor het land van zijn grootvader, beseft volledig wat deze donderdag een overwinning – en daarmee een plekje in de knock-outfase van de Afrika Cup – zou betekenen. Voor wie hij vanaf 17.00 uur negentig minuten lang Equatoriaal-Guinee zal bevechten.
Voorafgaand aan het toernooi in Kameroen scrolde hij nog eens door oude foto’s. En stuitte hij weer op dat meisje. Met die machtig mooie, bruine ogen. Haar stem, zo zacht en zuiver dat hij er bijna door omvergeblazen werd. ‘Ik ben niet iemand die makkelijk huilt’, vertelde hij. ‘Maar dat moment raakt me altijd regelrecht in het hart. Ze zong een lied voor me en elke keer als ik haar weer hoor en zie op de beelden, dan krijg ik datzelfde gevoel. Het is... overweldigend.’
'Ik was een jonge voetballer die de droom van ontelbare jongetjes leefde. Die zijn eigen droom dacht te leven. Maar ik voelde me zo leeg van binnen'
Dit is een verhaal over een jongen die al op zijn twintigste mocht debuteren in het Engelse nationale elftal, ook meteen scoorde, langzaam maar zeker doorbrak bij Tottenham Hotspur en aan de zijde van onder anderen Ryan Giggs op eigen grond mocht spelen voor een gouden olympische medaille. ‘Ik was een jonge voetballer die de droom van ontelbare jongetjes leefde. Die zijn eigen droom dacht te leven. Maar ik voelde me zo leeg van binnen.’ Hij genoot nauwelijks, de demonen in zijn hoofd lieten het niet toe. En hoeveel hij ook gokte en dronk en dan maar aan zelfmoord dacht, ze waren met geen mogelijkheid te verjagen.
Totdat hij in die machtig mooie, bruine ogen keek. In al die machtig mooie, bruine ogen van honderden kinderen die door zijn schooltje in de binnenlanden van Sierra Leone ineens een toekomst hebben. Ze hebben hem op hun beurt het grootste cadeau geschonken dat hij zich lange tijd niet eens had kunnen bedenken: een plek waar hij zich thuis voelt. ‘Ik heb dat gevoel bij Engeland niet meer, al even niet meer, voor Sierra Leone geef ik alles.’
14 NOVEMBER 2012 – DANSEN MET ZLATAN
Het zou best een goeie vraag zijn op de NK Voetbalquiz. Welke twee spelers debuteerden ooit in dezelfde wedstrijd voor Engeland en stonden onlangs tegenover elkaar in de Afrika Cup?