Acht jaar geleden gold hij nog als de toekomstige topscorer van Oranje, afgelopen seizoen stonden er meer gele kaarten dan doelpunten achter zijn naam bij Vitesse. De carrière van Luc Castaignos (25) is in een vrije val beland. De vraag is of de voormalige Feyenoorder ooit nog zijn belofte gaat inlossen. ‘Spelen, spelen, spelen! Dat is nu het belangrijkste.’
Besef je eigenlijk wel dat je je laatste thuiswedstrijd voor Vitesse hebt gespeeld?
‘Zeker. Ik heb hier maar een jaartje gespeeld en toch kijk ik er goed op terug. Dit is een leuke groep, ik ben warm ontvangen. Dat neem ik zeker mee in mijn bagage.’
Toch heb je minder gespeeld dan gehoopt.
‘Zeker, dat ga ik ook niet ontkennen. Net als iedereen ben ik hier met bepaalde doelen naartoe gekomen. Ik wilde vooral minuten maken, dat is te weinig gebeurd. Maar dat is voetbal.’
Heb je er een verklaring voor?
‘Ik kan van alles opnoemen, maar ik kijk liever naar mezelf. Op de momenten dat ik de kansen kreeg, heb ik niet alles kunnen laten zien. Dat is jammer.’
De mixed zone van Stadion Gelredome. In een rustig hoekje staan we oog in oog met Luc Castaignos. We zijn alleen. Collega-journalisten verdringen zich even verderop rondom Guram Kashia. De aanvoerder heeft eerder op de avond de 3-2 tegen FC Utrecht binnengeknikt. Niet voor het eerst is Kashia de held van Arnhem. De Georgiër, op papier niet meer dan een bonkige verdediger met een vechtershart, is inmiddels net zo populair als Theo Janssen. Als hij later op de avond naar zijn auto loopt, is hij een kwartier kwijt aan selfies en handtekeningen. Castaignos kan rustig doorlopen. Als de spits pech heeft, is er nog een dronken fan die hem iets vervelends naschreeuwt. Dat hij er niks van kan en dat het maar goed is dat hij na één seizoen terugkeert naar Sporting Lissabon.