Het is onrustig bij sommige clubs die ik met veel interesse volg en deels is dat terug te voeren op de samenstelling van de selecties. Neem de situatie bij Internazionale: daar moeten 29 spelers met een gemiddelde leeftijd van ruim 27 jaar tevreden worden gesteld. Dat zijn voetballers die hun sporen hebben verdiend in het topvoetbal, ze zijn veelal international en verdienen topsalarissen. Voor mijn broer Frank heeft die enorme selectie vanaf zijn eerste dag bij Inter impact gehad. De club wilde hem vooral als trainer om met een nieuwe speelstijl een succesvol project te starten. Frank liep meteen tegen twee complicerende factoren op. Ten eerste bleken de spelers niet fit genoeg, terwijl de competitie bij zijn aantreden al bijna begon. Bovendien ging er veel tijd zitten in het managen van de grote selectie, waar de volle aandacht op voetbal-inhoudelijke zaken had moeten liggen. Daar kwamen politieke factoren, de immense druk vanuit de media en de rel tussen aanvoerder Mauro Icardi en de harde supporterskern nog eens bij. Als trainer wil je met voetbal bezig zijn, terwijl het bij clubs als Inter te vaak om indirecte zaken gaat. Dat vreet energie. Frank was strijdvaardig en zal dat altijd blijven. Maar het is zeer lastig onder deze omstandigheden direct succesvol te zijn.