Voor de Oranje Leeuwinnen begint het WK dinsdag. Veel ogen zullen in het duel met Nieuw-Zeeland gericht zijn op Shanice van de Sanden. De status van de 26-jarige flamboyante rechtsbuiten is na een gewonnen EK en twee gewonnen Champions League-finales met Olympique Lyon behoorlijk toegenomen. ‘Ik ben echt een rolmodel nu.’
‘Hé maar, die kriebels in je buik, voel jij die ook?’ Shanice van de Sanden vroeg het deze week aan Sherida Spitse toen ze samen op de kamer naar de WK-wedstrijden op televisie aan het kijken waren. De spanning nam met de dag toe, maar vier dagen na de openingswedstrijd Frankrijk-Zuid-Korea mogen de Oranje Leeuwinnen vanmiddag eindelijk aftrappen.
Voor Van de Sanden wordt het een bijzonder moment. Vier jaar geleden was de aanvaller er tijdens het WK in Canada ook bij, maar destijds kwam ze enkel in het duel met uitgerekend Nieuw-Zeeland tot slechts negen minuten als invalster. Vier jaar later is ze sterkhouder en een van de grote blikvangers in het team van Sarina Wiegman. In het openingsduel van het Nederlands elftal worden er ditmaal veel acties, dribbels, doelpunten en assists van Van de Sanden verwacht.
Die druk vindt de speelster heerlijk, ze staat te popelen om ook op het wereldtoneel te schitteren. Want de weg die ze aflegde om hier uiteindelijk te komen was lang en zwaar. Liefst tien jaar geleden nam toenmalig bondscoach Vera Pauw Van de Sanden als zestienjarige al mee naar het EK in Finland. Maar haar carrière in Oranje stopte in 2010 toen Roger Reijners aan het roer kwam. Liefst vijf jaar werd er niet of nauwelijks een beroep gedaan op de flankaanvaller.
'De mensen die niet in me geloofden, juichen nu voor me'
Van de Sanden ging aan de slag met de verbeterpunten die Reijners haar opgaf. Toen ze daarop uiteindelijk als reserve mee mocht naar het WK in Canada in 2015, huilde ze van blijdschap. Nu, op 26-jarige leeftijd behoort ze alsnog tot de grootste sterren van het Nederlandse vrouwenvoetbal. ‘Het is heel bizar om dit zo mee te maken’, zegt Van de Sanden. ‘Ik heb een heel moeilijke periode gehad. Maar toen ik naar FC Twente verhuisde (2011), is Arjan Veurink (nu assistent bij de Leeuwinnen) met mij aan de slag gegaan. We hebben aan heel veel zaken gewerkt, mijn eerste aanname, de voorzetten, eigenlijk aan alles. Ik heb altijd de focus gehouden. En als je het gevoel hebt dat je dit kan bereiken, moet je dat gevoel achternagaan. Ondanks wat mensen allemaal over je zeggen. Ik heb veel negatieve berichten over me heen gehad. Dat ik er nooit zou komen. Maar daar moet je niet naar luisteren. Je moet dicht bij jezelf blijven en uiteindelijk werd ik weer opgeroepen door de bondscoach die mij niet goed genoeg vond. De mensen die niet in me geloofden, juichen nu voor me. Het is mooi om te zien dat we nu één familie zijn.’