Paul Simonis (39) grijpt de kans bij Go Ahead Eagles met beide handen aan. Bij de club uit Deventer is hij begonnen aan zijn eerste klus als hoofdtrainer. Hij vertelt over zijn gevoel bij Kowet, zijn voetbalcarrière en zijn band met Kees van Wonderen.
Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Begint het al te wennen om interviews te geven?
‘Jawel, het is ook niet zo dat ik ze nog nooit heb gegeven. Ik denk dat dit de vijfde is in dagen na mijn presentatie bij Go Ahead Eagles. In de afgelopen vier jaar als assistent is het ook al eens voorgekomen. Het is nu even anders, maar ik vind het zeker niet vervelend. Ik word er vanzelf beter in, dat merk ik wel.’
Had u drie weken geleden kunnen denken dat u nu trainer van Go Ahead zou zijn?
‘Nou, toen het nieuws over René Hake naar buiten kwam, heb ik mezelf al de vraag gesteld. Stel dat Go Ahead belt, wat zou ik dan doen? Toen wist ik al snel het antwoord: ja. Dit is het juiste moment. Ik heb nu ruim vier jaar de rol van assistent bekleed en ben nu toe aan een volgende stap.’
Het is bizar snel gegaan. Een rollercoaster in een dag of vijf.
Twee jaar geleden was u ook kandidaat bij Go Ahead, maar wilde u zelf niet.
‘Klopt. Toen dacht ik: laat mij nog maar even in de luwte werken. In het laatste seizoen bij Go Ahead was Kees van Wonderen een keer ziek en nam ik het over. Ik leidde de trainingsweek en de wedstrijd, maar ik merkte dat er zo veel dingen op me afkwamen die nieuw waren voor mij. Ik had het nog niet onder controle. Ik heb bewust voor de weg der geleidelijkheid gekozen en ben met Kees meegegaan naar Heerenveen. Daar heb ik opnieuw twee jaar veel geleerd. Afgelopen seizoen was Kees weer een keer ziek en nam ik het opnieuw over, uit bij Almere City. Toen vond ik het juist gaaf. Ik had het onder controle, het liep goed en we kantelden die wedstrijd ook nog. Ik vond het leuk en zei tegen mezelf: nu ben ik er klaar voor. Ik had inmiddels meer wedstrijden gecoacht, meer trainingen gegeven en met nog meer verschillende spelers gewerkt. Dat betekende niet dat ik aasde op een andere club. Ik was juist geduldig en wachtte op de juiste stap. Ik zat prima bij Heerenveen en zag het ook wel zitten om daar, met een nieuwe trainer en frisse energie, aan de slag te gaan. Maar ja, deze kans kon ik niet laten lopen.’