Sunderland ‘Til I Die: de roerige jaren ná de hitserie

‘Sunderland is een grote club, daar hebben veel mensen in Nederland geen weet van.’ Het zijn woorden van Robbin Ruiter, die in de seizoenen 2017/18 en 2018/19 onder contract stond bij Sunderland en zo deel uitmaakte van de cast van Sunderland ‘Til I Die. Toen de serie op Netflix een succes werd onder voetballiefhebbers besloten meerdere clubs de deuren te openen. De camera’s van Amazon Prime waren al langs geweest bij Manchester City en kwamen nu ook bij Tottenham Hotspur en Juventus. Feyenoord kreeg bezoek van de crew van Disney en bij FC Utrecht was het Videoland dat de hoogte- en dieptepunten filmde.

Bij de meeste ‘opvolgers’ van Sunderland ‘Til I Die ging het echter vooral over de sportieve prestaties van de clubs. Hoe gaat het eraan toe in de kleedkamer als er net verloren is en hoe verlopen gesprekken tussen de trainer en de technisch directeur? De makers van Sunderland ‘Til I Die spraken ook regelmatig met supporters van de club. Mensen die leven voor Sunderland en hun club langzaamaan af zagen glijden. Het zorgde voor een rauw randje aan de serie. Naast bijvoorbeeld de mislukte onderhandelingen tussen Sunderland en de talentvolle Josh Maja en het ontslag van weer een manager kregen kijkers van de serie ook te zien hoe supporters de teloorgang van hun club beleven. Vreemd was de keuze van de makers niet, want het bedrijf Fulwell 73 dat de serie produceerde is vernoemd naar een tribune van het oude Roker Park van Sunderland.

Supporters

Het merendeel van de oprichters van Fulwell 73 is supporter van Sunderland en kon dus als geen ander het gevoel van de fan overbrengen op de kijker. En dat terwijl Sunderland ‘Til I Die een succesverhaal had moeten worden. De club was immers net gedegradeerd uit de Premier League en de verwachting was dat er meteen meegespeeld zou worden om promotie. Dat liep compleet anders. Sunderland kwam in een degradatiestrijd terecht, wat de paniek binnen de club er alleen maar groter op maakte. Ruiter maakte het van dichtbij mee en vertelde er in 2019 over, toen het filmen van het tweede seizoen van Sunderland ‘Til I Die aan de gang was. ‘Als je tekent bij een club die net uit de Premier League is gedegradeerd, hoop je het jaar daarop mee te doen om promotie. Dat heeft er geen moment in gezeten. Deze degradatie hakt er wel in. Vooral voor de mensen op kantoor. Voetballers en managers zijn passanten, deze mensen leven voor de club. Stel dat zij hun baan kwijtraken…’

Dat was precies wat gebeurde in het tweede seizoen van de serie. Een vervolg stond eigenlijk niet op de planning. Sunderland degradeerde tot ieders verrassing naar de League One en zakte zo verder weg in het moeras van het Engelse voetbal. De makers hadden aanvankelijk geen trek in nog een treurverhaal, maar dat veranderde toen ondernemer Stewart Donald de club overnam van de verguisde Ellis Short. De frisse start met Donald als voorzitter en Charlie Methven als directeur werd al getoond in de laatste aflevering van het eerste seizoen. Zo begon het bij de makers toch weer te kriebelen. Wat als Sunderland in het volgende seizoen wél promoveerde en de camera’s er dan niet bij waren? Het was een kans die Fulwell 73 niet wilde laten liggen. Met Donald aan het roer leek er ook echt een andere wind te gaan waaien. Er was veel meer ruimte om te filmen dan onder de vorige eigenaar, terwijl die het idee goedkeurde om te komen filmen.

Frisse wind

Helaas voor de mensen die Sunderland een warm hart toedragen zat een succesverhaal er ook in het tweede seizoen niet in. Het seizoen 2018/19 begon nog positief. Medewerkers van de club die aan het einde van het eerste seizoen nog vreesden voor hun baan mochten blijven en met Donald als voorzitter heerste er een andere sfeer. Als een letterlijke blijk van de frisse wind werden de stoeltjes van het Stadium of Light vervangen. Maar, zoals de kritiek later luidde, leek het erop dat Donald en Methven eigenlijk geen duidelijk plan hadden voor Sunderland. Een treffend voorbeeld is toen de directeur nieuwe wedstrijdmuziek zocht en in gesprek ging met zijn medewerkers. Methven wilde dat de supporters meer opgezweept zouden worden in aanloop naar een wedstrijd. De beste man zal vast goede bedoelingen hebben gehad, maar sloeg de plank volledig mis. Methven stond later in de aflevering in zijn eentje op het veld om zijn eigen keuze te testen. De directeur keek tevreden voor zich uit en dj Frankie Francis in het Stadium of Light leek het allemaal prima te vinden. ‘Jij bent de baas’, zei hij na het afspelen van een danceversie die de Nederlandse DJ Tiësto in 2004 maakte van Adagio for Strings. Dat nummer was rond de eeuwwisseling wellicht een goede keuze geweest, maar niet vijftien jaar na het uitkomen ervan.

Hoewel het tweede seizoen van Sunderland ‘Til I Die niet acht, maar zes afleveringen telde, slaagden de makers er opnieuw in om het gevoel van de Sunderland-supporter goed over te brengen. Dit keer gebeurde het wel op een minder romantiserende manier dan in het eerste seizoen. De Sunderland-fan beleefde simpelweg een dramatische periode. In de vijfde aflevering hoopten ze dan eindelijk weer eens iets te vieren toen er op Wembley werd gestreden om de EFL Trophy, maar helaas ging de prijs na penalty’s naar Portsmouth. ‘Waarom winnen wij nou nooit eens?’, vroeg een van de supporters zich af. Het seizoen eindigde op dezelfde manier. Ondanks alle malaise stond Sunderland wel in de play-offfinale om promotie naar het Championship. Opnieuw reisden de supporters naar Wembley en opnieuw dropen ze af. Charlton Athletic won met 2-1 dankzij een goal in de extra tijd en promoveerde zo ten koste van Sunderland. Nog een seizoen in de League One. Hield het dan nooit op voor de toch al zo geplaagde club?

Vervolg

Met die mislukte promotiestrijd eindigde ook de hitserie van Netflix. Voorlopig dan, want een eventueel vervolg wilde Ben Turner van Fulwell 73 nog niet helemaal uitsluiten. Maar, zo zei hij tegen iNews, pas als er iets positiefs te melden valt bij ‘zijn’ club. ‘We wilden een nieuwe invalshoek vinden en daar zijn we niet in geslaagd. Als Sunderland ooit de Champions League wint, zijn we erbij. En hopelijk al wat eerder dan dat’, zei Turner met een knipoog. ‘Het was geweldig om te doen, zeker omdat ik supporter ben van Sunderland. Maar als je als fan Wembley verlaat na een nederlaag wil je die zo snel mogelijk vergeten. Als maker van de serie moet je dat moment echter nog maanden herleven in de montage. Er zijn veel tranen gelaten tijdens de productie van de serie, kan ik je zeggen.’

Het uitblijven van een derde seizoen van Sunderland ‘Til I Die betekent niet dat er in de jaren na de serie niets is gebeurd bij de club. Integendeel, met het uitbreken van de coronapandemie, de nieuwe promotiestrijd en opnieuw een overname viel er bij Sunderland sinds de zomer van 2019 genoeg te beleven. Aangezien het niet op Netflix te zien zal zijn, beschrijven we op VI PRO hoe het er in de afgelopen tweeënhalf jaar aan toe is gegaan bij The Black Cats.