Hij fladdert over het veld, zijn weg zoekend in de drukte. Naar links, dan een stapje terug, om plotseling twee meter naar rechts uit te wijken. Het voelt juist aan, instinctief. Zijn blik scant het speelveld: bal, medespelers, tegenstanders. Op basis daarvan plant hij zijn volgende zet. Nog een tikje naar rechts, dan weer naar links, en ineens komt de bal op hem af. Hij neemt hem aan, houdt hem dichtbij, en met een subtiele beweging opent hij de defensie met een steekpass.
Deze column is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Het is subtiel, getuigend van ongekende timing en ogenschijnlijke eenvoud. Zijn ongedwongen stijl, met afgezakte sokken en kleine scheenbeschermers, benadrukt zijn streven naar lichtheid. Wie hem ziet spelen, wordt teruggeworpen naar de onbezorgde dagen op het trapveldje. Geen ballast, geen regels, geen druk; slechts het pure plezier van het spel. Daarin ligt de magie, het genot van voetbal. Zo’n speler is Florian Wirtz.
