Toen Khalid Boulahrouz hardhandig Cristiano Ronaldo uitschakelde

Met één actie bevestigde hij nog maar eens zijn reputatie als hardste verdediger van het land. Op het moment dat Cristiano Ronaldo de bal wilde aannemen, plantte Khalid Boulahrouz zijn voetbalschoen in het dijbeen van de Portugees. Het leverde de rechtervleugelverdediger van Oranje een gele kaart op, maar een kwartiertje later zat de sterspeler van Portugal wel geblesseerd in de dug-out. Of het er bij hoort, zo'n overtreding?

'Ik wil niemand opzettelijk blesseren, maar ga wel gewoon het duel aan om te winnen', zegt Boulahrouz, die later zijn tweede gele kaart zou krijgen na een vermeende overtreding op Luis Figo.

Boulahrouz: 'Die eerste kaart was terecht, maar die tweede… Figo maakte theater en die scheidsrechter trapte er in. Ik weet niet waar de man mee bezig was, maar hij trapte in al die geintjes van de Portugezen. Figo probeerde me op snelheid te verslaan, maar ik snij hem goed de pas af, verover de bal, speel 'm terug op Edwin van der Sar, hij laat zich vallen en ik krijg rood. Het erge is: je wéét het van Figo en op een of andere manier krijgt hij het toch weer voor elkaar en kon ik inrukken met rood. Ze zeggen dat het bij voetbal hoort, dat theater, ik vind dat onzin. Misschien zijn ze er in dat land mee opgegroeid, maar het heeft niks met voetbal te maken. Als je goed bent, moet je met je kwaliteiten winnen, niet op zo'n manier. De scheidsrechter (Valentin Ivanov, red.) heeft deze wedstrijd helemaal uit de hand laten lopen. Als Figo Mark van Bommel een kopstoot geeft, krijgt hij geel… Waar ben je dan mee bezig? De man was niet in ons voordeel, maar zelf hebben we het ook niet altijd even goed gedaan. We speelden te lang in een te laag tempo en wat de tweede helft betreft kun je niet meer over voetbal praten. We kregen nog wel kansen, terwijl Mark van Bommel een penalty had moeten krijgen. Phillip Cocu schiet ook nog op de lat. Gaat-ie erin, dan winnen we, maar het zat ons niet mee. Ik heb die Portugezen ook niet gefeliciteerd, na al dat theater en gedoe. Ik was zó teleurgesteld… Ik ben direct de kleedkamer in gegaan.'

Khalid Boulahrouz kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn eerste eindronde. 'Het toernooi was pas echt geslaagd geweest als we in de finale hadden gestaan. Ik had er zoveel van verwacht en we groeiden als elftal steeds meer naar elkaar toe. Als je er dan op zo'n manier wordt uitgeknikkerd, doet dat pijn. Heel teleurstellend allemaal. Aan de andere kant hou ik persoonlijk wél een goed gevoel over aan dit WK. Ik begon op de bank, maar heb me toch in de basis gespeeld en goed gevoetbald. Dat geldt eigenlijk voor het hele team, al werd er in Nederland geloof ik nogal geklaagd over ons spel. We zijn een heel jong elftal, dat voor de meeste mensen toch onverwacht makkelijk door de eerste ronde is gekomen. Ik zag het voetballend zeker ook vooruitgaan, maar het was nog net niet goed genoeg. Toch denk ik dat we een goede basis hebben neergelegd voor de toekomst. Er zit nog heel veel rek in deze spelersgroep. Euro 2008 is ons volgende doel. We zijn jong, goed, gretig, leergierig en wíllen iets bereiken. Dit WK is voor ons een schitterende ervaring, we hebben veel geleerd; voetbal op het scherp van de snede gespeeld met veel emotie. Hoger dan dit podium kan niet. Die ervaring nemen we mee naar de toekomst, daar kunnen we echt mee vooruit. Maar voorlopig ben ik kapot. Ik heb een jaar lang gevoetbald, ik móet op vakantie.'

Complimenten van Cruijff

De dagen voorafgaand aan het duel met de Portugezen, was het druk rond Khalid Boulahrouz. De verdediger die het toernooi anoniem en op de bank begon, maakte naam met zijn spel tegen Ivoorkust en Argentinië. Boulahrouz liet zien waarom ze hem in Duitsland een van de beste verdedigers in de Bundesliga vinden en hem liefkozend Der Kannibale noemen. Ook Johan Cruijff was lovend en vond Boulahrouz tegen Argentinië de beste man op het veld. De bondscoach kon zelfs niet meer om hem heen, oordeelde Cruijff. Dat de FIFA er anders over dacht en Carlos Tévez koos tot Man of the Match, deert Boulahrouz niet. 'Ik weet niet wie daar spelers beoordeelt. Oud-voetballers? Een of andere commissie? Het is algemeen bekend dat aanvallers eerder in aanmerking komen voor zo'n prijs dan verdedigers. Het werk van een spits wordt simpelweg eerder gewaardeerd dan dat van een verdediger die een goede wedstrijd speelt. Maakt mij niet zo veel uit. Dat iemand zoals Johan Cruijff zegt dat ik de beste was, ervaar ik als een enorm groot compliment. Ook Adri van Tiggelen schijnt zeer complimenteus te zijn geweest. Doet me ook wat, omdat hij vroeger een topverdediger is geweest. Van Tiggelen was ook niet de eerste de beste, Europees kampioen geworden met Oranje. En keihard. De bondscoach was ook tevreden, maar heeft verder weinig gezegd. Hoeft ook niet. Hij weet dat ik altijd mijn job uitvoer.'

Als hij speelt, geniet Khalid Boulahrouz. Hoe beter de spits, hoe groter de uitdaging. In Duitsland vond hij Didier Drogba, Carlos Tévez, Lionel Messi, Cristiano Ronaldo en Luis Figo op zijn weg. Boulahrouz trad ze tegemoet zonder speciale voorbereiding. 'Ik weet van iedere spits wel ongeveer wat hij kan. Tévez is snel en behendig met de bal, Messi is dat ook, maar dan nog behendiger en nóg sneller. Dat wil ik weten. Of hij nou vaak passeert over iemands linker, of rechterbeen, vind ik niet zo belangrijk. Als je daar rekening mee gaat houden, ga je speculeren en dat moet ik niet hebben. Ik prent me gewoon in dat mijn directe tegenstander alles kan, goed koppen en over beide kanten passeren. Ik hou overal rekening mee. Tegen Argentinië was die eerste sliding op Messi belangrijk, anders stond hij een op een tegen Van der Sar. Ik had niet eens het idee dat ik supersnel weg was, maar wel net op tijd. Ik speel graag tegen topspelers, omdat ik me wil meten. Ik wil weten hoe ver ik ben in mijn ontwikkeling. Ik vond het fantastisch, de wedstrijden, de sfeer in het stadion. Vooral tegen Argentinië was ik ontspannen, ik was bang dat ik misschien té ontspannen aan de wedstrijd begon. Maar dat was snel over. Ik speelde wel tegen de beste spitsen ter wereld en dan kun je niet gaan chillen op het veld. Dan moet je op zondagmorgen bij de vierde klasse amateurs gaan spelen. Ik voelde me goed en scherp, maar ik geloof dat niet iedereen er zo over dacht. Wat andere mensen van me vinden interesseert me overigens niet. Het gaat erom dat de bondscoach tevreden is.'

De beloning

Het WK in Duitsland was het zoveelste hoogtepunt in de carrière van Khalid Boulahrouz. De in Maassluis geboren Marokkaan was ooit een groot talent bij Ajax, waar hij nooit een contract wist af te dwingen. In Alkmaar, als speler van AZ, vonden de trainers hem vervolgens onhandelbaar. Verteerd door het overlijden van zijn vader was Boulahrouz in die tijd vooral op zoek naar zichzelf. Op het moment dat zijn carrière dreigde te stranden bij de amateurs, regelde Hans de Koning, destijds trainer van Jong AZ, een stage bij RKC Waalwijk. Daar had Martin Jol aan twee proefwedstrijdjes genoeg. Páts, hoorde Jol bij ieder duel dat Boulahrouz uitvocht en dat beviel de trainer. Boulahrouz kreeg een contractje en moest beginnen bij Jong RKC Waalwijk, maar veroverde razendsnel een basisplaats in het elftal van Jol. De trainer van Tottenham Hotspur wist hem te raken. Als Jol zei dat Boulahrouz nog een slechtere conditie had dan zijn moeder, dook de verdediger een paar uur extra het krachthonk in, om aan het lichaam te werken dat hem nu zo sterk maakt. Khalid Boulahrouz is de steun van De Koning en Jol nooit vergeten. Nog steeds heeft hij contact met de trainers die nooit het vertrouwen in hem verloren.

'Op het moment dat ik naar Hamburger SV kon, raakte mijn carrière in een stroomversnelling', zegt Boulahrouz in 2006 na de pijnlijke uitschakeling. 'In die periode werd ik ook geselecteerd voor Oranje en kon ik internationale ervaring opdoen. In de Bundesliga speelde ik vervolgens iedere week tegen topspitsen en dan leer je heel snel. Ik heb zelf nooit aan mijn kwaliteiten getwijfeld. Elke speler doet het op een andere manier en ik nam deze weg. Ik voel me thuis in Duitsland, heb de taal goed leren spreken en het prima naar mijn zin. Voor de wedstrijd tegen Ivoorkust heb ik nog even met mijn trainer Thomas Doll gesproken. Ze leefden in Hamburg met me mee, maar voor de rest heb ik tijdens het WK bijna geen contact gehad met de buitenwereld. In het trainingskamp bij Oranje heb ik mijn mobiele telefoon verloren. In het begin baalde ik ervan, later vond ik het eigenlijk wel lekker rustig. Ik hou er van relaxed naar wedstrijden toe te leven en dat kan ik ook. Als ik in mijn leven iets heb geleerd, is het wel dat er méér is in het dan voetbal alleen. Daarom maak ik me niet meer zo snel druk, ook toen ik niet speelde. Op die momenten werk ik extra hard en hoop ik op de kans die echt wel een keer gaat komen. Dat is ook weer iets dat ik heb moeten leren. Mijn vader zei altijd tegen me: "Khalid, hard werken wordt altijd beloond". Ik weet nu dat hij gelijk heeft.'